Η Ευρωπαϊκή και Διεθνής Τουριστική Βοήθεια Θεσσαλονίκη 2000
Οι σύγχρονες εποχές δημιούργησαν και σύγχρονες ανάγκες. Οι τεχνολογικές εξελίξεις, τα ταξίδια και ο Παγκόσμιος Τουρισμός δημιούργησαν την ανάγκη παροχής Βοήθειας στα πρόσωπα που μετακινούνται και απουσιάζουν από την κατοικία ή τον τόπο διαμονής τους.
Μετακίνηση προσώπων δεν έχουμε μόνο με τα αυτοκίνητα αλλά και με άλλα μέσα, κυρίως αεροπορικά.
Το κάποτε «σπρώξιμο να πάρει μπρος» των αυτοκινήτων και το «δέσιμο και τράβηγμα» από περαστικό για τη μετακίνηση χαλασμένου αυτοκινήτου, αντικαταστάθηκε από τη δημουργηθείσα οργανωμένη «Οδική Βοήθεια», όπου έμεινε -και παραμένει- η Ελλάδα της Ευρώπης!
Οι ανάγκες όμως, εκατομμυρίων μετακινούμενων ταξιδιωτών, για κάθε λόγο και ανάγκη και με κάθε μέσο, η απουσία αυτών από την κατοικία και το τόπο τους, δημιούργησαν την ανάγκη ευρύτερης και πολλαπλότερης παροχής Βοήθειας, όχι μόνον Οδικής, που η Ευρωπαϊκή Κοινότητα από το έτος 1984 (Οδηγία 84/641/ΕΟΚ) προσδιόρισε, οριοθέτησε και καθόρισε, με την έκδοση Ειδικής Οδηγίας για την «άσκηση κλάδου ασφάλισης», υπό την ονομασία «Τουριστική Βοήθεια», που ενσωματώθηκε στο Εθνικό μας Δίκαιο, υπό τη γενική ονομασία «Βοήθεια» και αριθμό Ασφαλιστικού Κλάδου 18.
Και από τον τρόπο ενσωμάτωσης, τη μερική και όχι ολική προσαρμογή (Π.Δ. 103/90), δημιουργήθηκαν άλυτα μέχρι σήμερα προβλήματα, λόγω σύγκρουσης των επιμέρους θιγομένων επαγγελματικών συμφερόντων και κρατικών προνομίων, με αποτέλεσμα να αγνοείται η υπαρκτή ανάγκη Βοήθειας των προσώπων που περιέρχονται σε δυσχερή θέση κατά τη διάρκεια μετακινήσεων ή απουσίας τους από τον τόπο διαμονής τους και να ρυθμίζονται νομοθετικά μόνο τα «τροχαία οχήματα». Βλέπουμε τα οχήματα και όχι τα πρόσωπα!
Έτσι, αγνοείται από το ευρύ κοινό η έννοια και ο σκοπός της Βοήθειας σε πρόσωπα και παραμένει γνωστή μόνον η σε παλαιές εποχές και ανάγκες, καθιερωθείσα Οδική Βοήθεια. Μία προσπάθεια ρύθμισης του όλου θέματος από τα τρία συναρμόδια Υπουργεία Ανάπτυξης (ασφαλιστικό μέρος), Μεταφορών (Οχήματα-Άδειες) και Υγείας (Ιατρικές Ομάδες, ιατρικό υλικό κ.λπ.) δεν ευδοκίμησε μέχρι στιγμής, κυρίως από το άλυτο πρόβλημα παροχής αδειών ασθενοφόρων μέσων (οχημάτων και αεροσκαφών), αλλά και της διατηρούμενης αποκλειστικότητας της παροχής Πρώτων Βοηθειών από Κρατικούς Φορείς.
Ξένες Επιχειρήσεις Βοήθειας προσέφυγαν στα Κοινοτικά Όργανα και ζήτησαν την πλήρη προσαρμογή της νομοθεσίας μας στις Κοινοτικές Οδηγίες και, υπό την απειλή επιβολής κυρώσεων, το όλο θέμα κατέληξε στο Υπουργείο Μεταφορών και το οποίο, υπό ευρύτατη συμμετοχή ενδιαφερομένων και εμπλεκομένων στην Οδική Βοήθεια, κατήρτισε Προσχέδιο που αφορά την Οδική Βοήθεια μόνο, ενώ η Ιατρική Βοήθεια, που απευθύνεται και αφορά ανάγκες προσώπων, παραμένει… απροσάρμοστη!! Και η Ελλάδα… στάσιμη! Το όλο ακανθώδες αυτό θέμα προσεγγίζει η μελέτη που ακολουθεί.
ΜΕΛΑΣ ΓΙΑΝΝΙΩΤΗΣ
Δεκέμβριος 2000