Π Ρ Ο Λ Ο Γ Ο Σ

Η διαμεσολάβηση στις Ιδιωτικές Ασφαλίσεις προβλέπεται και περιγράφεται λεπτομερώς από ειδικές διατάξεις νόμων (Ν. 1569/85, Π.Δ. 298/86 κ.λπ.) κατά προσαρμογή του Εθνικού μας Δικαίου στο αντίστοιχο Κοινοτικό.

Απαραίτητη προϋπόθεση άσκησης της δραστηριότητας διαμεσολάβησης σε ασφαλίσεις για τους εισερχόμενους, για πρώτη φορά, στο επάγγελμα αυτό είναι η παρακολούθηση ειδικής εκπαίδευσης διάρκειας τουλάχιστον εκατό (100 ωρών) διδακτέας ύλης, το βασικό περίγραμμα της οποίας καθορίσθηκε με πράξη της αρμόδιας Τεχνικής Επιτροπής Εκπαίδευσης και εξετάσεων Διαμεσολαβούντων της Διεύθυνσης Ασφαλιστικών Επιχειρήσεων και Αναλογιστικής του Υπουργείου Ανάπτυξης.

Ως φορείς της Εκπαίδευσης αυτής αναγνωρίσθηκαν ονομαστικά και με την υπ΄ αρ. 4/28-1-2002 Απόφαση της παραπάνω Επιτροπής συγκεκριμένες Ασφαλιστικές Εταιρίες και Όμιλοι αυτών στην Αθήνα και Θεσ/νίκη, όπως και Εκπαιδευτικά Κέντρα, μεταξύ των οποίων, με αρ. 4, είναι ο "Όμιλος Ασφαλιστικών Επιχειρήσεων ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ", με ειδικά εγκεκριμένους Εκπαιδευτές του.

Μετά την παρακολούθηση του ειδικού Προγράμματος των εκατό (100) ωρών, σύμφωνα με τις Σημειώσεις του παρόντος έργου και με βάση σχετική βεβαίωση του Εκπαιδευτικού Κέντρου ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ, οι επιτυχώς αποφοιτούντες μπορούν να λάβουν μέρος στις ανά περιόδους διενεργούμενες γραπτές εξετάσεις από δύο Εξεταστικά Κέντρα στην Αθήνα και ένα στη Θεσ/νίκη, προς λήψη βεβαίωσης για την εγγραφή τους στο αντίστοιχο Επιμελητήριο της κατοικίας τους, προς λήψη άδειας άσκησης του επαγγέλματος και διαμεσολάβησης στις ασφαλίσεις, αφού προσκομίσουν και τα υπόλοιπα προβλεπόμενα δικαιολογητικά.

Οι κατηγορίες δραστηριότητας του Διαμεσολαβητή στις ασφαλίσεις προβλέπονται από την ισχύουσα νομοθεσία και σήμερα είναι αυτές του Δόκιμου Ασφαλιστικού Συμβούλου (διάρκειας 6 μηνών), του Ασφαλιστικού Συμβούλου, του Συντονιστή Ασφαλιστικών Συμβούλων, του Ασφαλιστικού Πράκτορα και του Μεσίτη Ασφαλίσεων.

Όποιος ασκεί αντίστοιχη δραστηριότητα χωρίς την από το νόμο προβλεπόμενη άδεια, εκτός των Υπαλλήλων Ασφαλιστικών Επιχειρήσεων και Επιχειρήσεων Ασφαλιστικής Πρακτόρευσης ή Εταιριών Μεσιτείας Ασφαλίσεων, τιμωρείται με τις ποινές που προβλέπονται από το νόμο.

Επειδή ο πανάρχαιος Θεσμός των Ιδιωτικών Ασφαλίσεων έχει ως αρχική ιδέα και προσανατολισμό την ατομική και πολυσυλλεκτική προστασία, αλλά πρωτοκαθιερώθηκε και λειτούργησε, από την αρχαιότητα και μέχρι σήμερα, με κατά τόπους και εποχές ρυθμιζόμενο, εθνικό και διεθνικό χαρακτήρα ανάλογα με το φορέα του, η διδακτέα ύλη του παρόντος έργου ακολουθεί το βασικό περίγραμμα, όπως το όρισε η αρμόδια Αρχή, αλλά με επιστημονική ανάλυση στα επιμέρους θέματα, όπως αυτή στηρίζεται σε ευρύτερες ιστορικές, νομικές και φιλοσοφημένες πηγές, σε συνδυασμό με την μακρά αποκτηθείσα πρακτική εμπειρία του Ομίλου ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ στη χώρα μας και διεθνώς, ώστε οι διδασκόμενοι να μη λάβουν γνώσεις για το επάγγελμά τους μόνο από θεωρίες και βιβλία,

αλλά και από πρακτικές εμπειρίες της πρώτης γραμμής και ιδιαιτερότητες της εκτός Αθηνών Ελλάδος σε έναν έντονα ανταγωνιστικό χώρο με παγίδες, προνόμια και εφευρήματα. Όσοι δεν ασχολήθηκαν με Πωλήσεις Ασφαλίσεων και δεν ίδρυσαν και διοίκησαν υπεύθυνα και επιτυχώς ασφαλιστικές επιχειρήσεις, ειδικά στη χώρα μας, δε γνωρίζουν τις πραγματικές διαστάσεις, δυσκολίες και προβλήματα που θα αντιμετωπίσει κάθε νεοεισερχόμενος στο χώρο αυτό και πώς θα τα ξεπεράσει πρακτικά και με επιτυχία. Οι Ιδιωτικές Ασφαλίσεις είναι είδος Υπηρεσιών που πωλούνται προαιρετικά και δεν επιβάλλονται υποχρεωτικά, εκτός βέβαια αυτών της υποχρεωτικής ασφάλισης αυτοκινήτων, όπως των απαγορευμένων αλλά ευρύτατα και παράνομα στη χώρα μας πραγματοποιούμενων υποχρεωτικών ως προς το φορέα ασφαλίσεων επί δανείων Τραπεζών και λοιπών πιστώσεων (Αντιπροσωπειών Αυτοκινήτων κ.λπ.), επιρροών και εκμετάλλευσης δεσπόζουσας θέσης, καθώς και της υποχρεωτικής Κοινωνικής Ασφάλισης.

Κατά ιστορική, ίσως, συγκυρία, ο Όμιλος των Ασφαλιστικών Επιχειρήσεων ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ, με έδρα τη Θεσσαλονίκη -κατά τον Ιστορικό και Γεωγράφο Στράβονα "Η δε Θεσσαλονίκη Μητρόπολις της νυν Μακεδονίας εστί" (Στράβων Γεωγραφία, Ζ-21)- έχει το βαρύτατο χρέος και ύψιστη τιμή για τη χώρα μας αλλά και για τον Παγκόσμιο Θεσμό των Ασφαλίσεων, να αποκαταστήσει και να κατοχυρώσει τις, από το άρθρο 151, διατάξεις της Συνθήκης των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (πρώην άρθρο 128 της Συνθήκης του Μάαστριχτ) για τον προστατευόμενο Πολιτισμό των χωρών-μελών της Ε.Ε., αλλά και τις από το άρθρο 149 διατάξεις της Συνθήκης των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (πρώην άρθρο 126 της Συνθήκης του Μάαστριχτ) επιδιώξεις υψηλού επιπέδου Παιδείας (και "κουλτούρας") των κατοίκων των χωρών-μελών της Ε.Ε. (Ιδε Νίκου Μάρτη "Η Συνθήκη του Άμστερνταμ", σελ. 10, Αθήνα 2000), όσον αφορά βέβαια και για το θέμα μας, την ελληνομακεδονικότητα της αρχικής Ιδέας των Ασφαλίσεων και την υλοποίηση αυτής, δια της πρώτης, στον τότε κόσμο, Ασφαλιστικής Εταιρίας, που ίδρυσε, σύμφωνα με τις φιλοσοφίες του Δασκάλου του Μακεδόνα Αριστοτέλη, ο Μέγας Αλέξανδρος στη Βαβυλώνα, το έτος 324 π.Χ. όπως το βεβαιώνουν επίσημες πηγές που αναφέρουμε στα επιμέρους Κεφάλαια.

Οι Εκπρόσωποι της Ένωσης Ασφαλιστών Βορείου Ελλάδος και του Ομίλου των Ασφαλιστικών Επιχειρήσεων ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ, από ετών πρωτοδιδάσκουν και αποδεικνύουν ότι η αρχική Ιδέα των Ασφαλίσεων, ήδη προστατευόμενο και αναγνωριζόμενο αγαθό Πολιτισμού και Παιδείας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ανήκει στον, παγκοσμίου αποδοχής Φιλόσοφο Μακεδόνα Αριστοτέλη (που τιμά έμπρακτα η "νυν και αεί" Μητρόπολη των Μακεδόνων Θεσσαλονίκη, με ομώνυμη πλατεία, ανδριάντα του επ΄ αυτής και ομώνυμη οδό, μοναδικά μη άναρχα πολεοδομικώς μνημεία και έργα, που ανεγέρθηκαν με συνδρομή τεράστιων ασφαλιστικών αποζημιώσεων, λόγω της μεγάλης πυρκαϊάς που κατέκαυσε επί "κατοχής συμμάχων δυνάμεων" το έτος 1917 το κέντρο της αλλά και αιώνια προσφορά της ικανότητας και υψηλής επαγγελματικής κατάρτισης των -τότε- τοπικών Θεσσαλονικέων Ασφαλιστών της) και συγκεκριμένα στο έργο του "ΗΘΙΚΑ ΝΙΚΟΜΑΧΕΙΑ", περί Αρετής Βιβλίο και ειδικά στην από τον ίδιο ονομασθείσα "Μέθοδο" στις ιδιωτικές συναλλαγές ως μεσότητας μεταξύ υπερβολής και έλλειψης, δια των περιοριστικών και καθοδηγητικών όρων της έννοιας του "πρέπει" και των διαστάσεων αυτής στη δόση και λήψη των ιδιωτικών συναλλαγών, δια των ακατάλυτων και απαραβίαστων κανόνων του "όταν, όσο, όπου και όπως πρέπει".

Αυτή η Επιστημονική Φιλοσοφία της Ιδέας των Ιδιωτικών Ασφαλίσεων και αυτή η Αριστοτελική "Μέθοδος", υψηλών εννοιών πρακτικής, είναι η Αρχική Ιδέα, η Βάση και το Σύστημα του μετέπειτα υλοποιηθέντος και εξελιχθέντος Παγκοσμίου Θεσμού των Ιδιωτικών Ασφαλίσεων, που πρώτος υλοποίησε και εφάρμοσε στην πράξη, δια του τότε "Υπουργού" του Οικονομικών, Αντιμένη του Ροδίου, ο Μέγας Αλέξανδρος και ασφαλώς θα συνέχισαν οι διάδοχοί του μέχρι κατάκτησής τους από τους Ρωμαίους και διαδοχής αυτών από τους Βυζαντινούς Έλληνες και κατοπινής μεταφοράς των Ιδεών και Συστημάτων αυτών στη Δύση. (Ιδε Πρακτικά Συνεδρίου Ασφαλιστών στη Θεσ/νίκη, Ξενοδοχείο HYATT, 31/3/02 με εισηγήσεις).

Από τα βάθη της Ιστορίας και μέχρι σήμερα, οι Μακεδόνες και Θεσσαλονικείς διδάσκουν, στη θεωρία και πράξη, τα της σημερινής Επιστήμης των Ασφαλίσεων, "εργαζόμενοι με τας ιδίας των χείρας και περιπατούντες μετ΄ ευσχημοσύνης προς τους έξω, μη έχοντες χρείαν μηδενός", όπως θεόπνευστα περιγράφει στην Α΄ προς Θεσσαλονικείς Επιστολή του ο Απόστολος των Εθνών Παύλος (Κεφ. Δ', 9-12), που δίδαξε το λόγο του Θεού στη Θεσ/νίκη, φυλακίσθηκε από τους "Ιουδαίους και χυδαίους" και αποφυλακίσθηκε από τον, κατά πλαστογράφηση και αποσιώπηση της Ιστορικής, τουλάχιστον, Αλήθειας, Θεσσαλονικέα, τότε "τραπεζίτη και ασφαλιστή", Ιάσονα, ο οποίος, με τη συνδρομή των "θεοσεβών Ελλήνων και πλήθους εκ των πρώτων γυναικών", κατέθεσαν στους "πολιτάρχες του Δήμου Θεσσαλονίκης" ασφαλιστική "εγγύησιν".(Πράξεις Αποστόλων, Κεφ. ΙΖ', 1-15). Οι παντοτινοί Έλληνες και όπου της γης, έχουν Ιστορική και Ηθική υποχρέωση να διακατέχονται από το αθάνατο αρχαίο και νεότερο Ελληνικό Πνεύμα και να το υλοποιούν, να το διδάσκουν στους ξένους και να μην ταπεινώνονται, νοητικά και επαγγελματικά, εισάγοντες στη χώρα μας την από τους ξένους αξιοποιούμενη πνευματική κληρονομιά των προγόνων μας.

Διότι τίποτε καινούριο, στην αρχική βάση και από τους προγόνους μας εφαρμοσθέντα Συστήματα και Μεθόδους, δεν προστέθηκε μέχρι σήμερα, πέραν των εφευρέσεων της αυξανόμενης εμπορικότητας των Πωλήσεων της αρχικής Ιδέας και της έντεχνης εκμετάλλευσης του ανθρώπου από τον άνθρωπο.

Αυτόν το σκοπό προσπαθούμε να επιτύχουμε με την επίκληση και τη συνεχή παράθεση Ιστορικών και Αληθών στοιχείων και υπό την έννοια αυτή ζητούμε την εκ των προτέρων κατανόηση όλων.

Σκοπός και επιδίωξη της Εκπαίδευσης -και κάθε Εκπαίδευσης- πρέπει να είναι η Ηθικότητα, η Αλήθεια και οι πανανθρώπινες Αξίες, που είναι και το κύριο αντικείμενο των Ασφαλίσεων.

ΜΕΛΑΣ ΓΙΑΝΝΙΩΤΗΣ
Θεσ/νίκη, Σεπτέμβριος 2002