Αρθρο: Τριτοκοσμικές «Μεταρυθμίσεις»:

«Νομιμοποιήθηκαν»
Πειρατές και Ασφα-Ληστές!

Επίκαιρο Άρθρο του Μελά Γιαννιώτη,

Προέδρου «Ένωσης Ασφαλιστών Βορείου Ελλάδος»

& Ομίλου Επιχειρήσεων «ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ»

 

Σε εκείνην την «Ελλάδα», που κατά πρωτοφανή πρόκληση του εθνικού αισθήματος της συντριπτικής πλειοψηφίας της λαϊκής εξουσίας, κάποιοι δοτοί και διερχόμενοι μπορούν να διαπραγματεύονται με ξένα άνομα και διεθνώς πειρατικά συμφέροντα το ιερό και ιστορικό όνομα χιλιετιών της Μακεδονίας και του τρισένδοξου Μακεδονικού Ελληνισμού, χωρίς να υποχρεώνονται πάραυτα να κάνουν χρήση του μόνου ενδεδειγμένου ελληνοπρεπούς στην περίπτωσή τους κωνείου ή τουλάχιστον να παραιτηθούν και να οδηγηθούν στα αζήτητα εθνικώς, συνέβησαν μόλις προ μηνός και τα εξής τριτοκοσμικά «μεταρυθμιστικά»:
- «Κύριε Υπουργέ, είστε ψεύτης», ανέκραξε στην Βουλή των Ελλήνων και από τα υψηλά έδρανά της ο τελευταίος ομιλητής επί του «απείρου κάλλους και νομιμότητος» νομοσχεδίου περί «Οδικής Βοήθειας», Βουλευτής Λαρίσης κ. Στ. Ροντούλης.
Η συζήτηση στην Βουλή μεταδίδονταν ζωντανά από το Τηλεοπτικό Κανάλι της Βουλής και το Πανελλήνιο, όπως και το Προεδρείο της Έδρας, κεραυνοβολήθηκαν.
Χρειάσθηκαν δευτερόλεπτα, που φάνηκαν ως αξεπέραστα και οδυνηρότατα, για να συνειδητοποιήσουν οι εμβρόντητοι ακροατές το πρωτοφανές της τολμηρής βουλευτικής δηλώσεως αυτής.
Κάποτε και όταν λειτούργησαν τα αντανακλαστικά της συνειδητοποιήσεως ως εκ του αιφνιδιασμού και της βαρύτητος της δηλώσεως, εμφανίσθηκε εικόνα άλλου «απείρου κάλλους» στην Βουλή των Ελλήνων.
Ο προεδρεύων έκρουε κώδωνες και εξαπέλυε συστάσεις περί κοσμιότητος στις εκφράσεις του Βουλευτού, ζητών να χρησιμοποιηθούν άλλες εκφράσεις περί «αναληθείας» και όχι ψεύδους, που απαγόρευσε να καταχωρηθούν στα πρακτικά και ο δηλών Βουλευτής, ακάθεκτος και αμετάπειστος, κατέθετε τα έγγραφα αποδεικτικά του, ενώ ο βαλλόμενος Υπουργός Μεταφορών και Συγκοινωνιών αναζητούσε -ματαίως βέβαια- εκ των όπισθεν αυτού φακελοκρατούντων βοηθών του τα δικά του λυτρωτικά αποδεικτικά των προηγηθεισών δικών του ατυχών και όπως αποδείχθηκε αναληθών και ανεπίτρεπτων δηλώσεων δήθεν περί μη υπάρξεως κλάδου «Τουριστικής Βοήθειας», κατά τις Κοινοτικές Οδηγίες, όπως ορθά δήλωναν οι καλώς ενημερωμένοι Βουλευτές του ΛΑ.Ο.Σ. μεταξύ όλων των Πολιτικών Παρατάξεων, που κυριολεκτικά φάνηκαν ως αδιάβαστοι.
Τι είχε προηγηθεί άραγε και πώς προήλθε η απαγορευθείσα δήλωση βαρύτατου χαρακτηρισμού του Υπουργού από τον Βουλευτή;
Όσοι -υπομονετικοί και γνώστες των πραγμάτων- παρακολούθησαν την όλη μεταδοθείσα τηλεοπτικώς συζήτηση του πολυαμαρτωλού νομοσχεδίου αυτού, κατενόησαν καλώς τα συμβάντα και τα οποία περιληπτικώς έχουν ως εξής:
Με την Οδηγία της 641 του έτους 1984, υποχρεωτική και για την Ελλάδα, η Ευρωπαϊκή Κοινότητα όρισε ότι η βοήθεια που προσφέρεται σε πρόσωπα που περιέρχονται σε δυσχερή θέση κατά τις μετακινήσεις τους ή απουσίας τους εκ του τόπου της μόνιμης κατοικίας τους είναι ασφαλιστική δραστηριότητα, υπαγόμενη στον ασφαλιστικό κλάδο 18 υπό την ονομασία «Τουριστική Βοήθεια», σύμφωνα με τους όρους και τα ασφάλιστρα που προβλέπονται και συμφωνούνται από την ασφαλιστική σύμβαση.
Στην Ελλάδα της μη. τουριστικής χώρας (εδώ και το μέγα σκάνδαλο), κάποιοι επιτήδειοι και προνομιούχοι «Πειρατές της ασφάλτου» (γερανίστες, συνεργεία επισκευής αυτοκινήτων και γνωστές
«φίρμες» τύπου ξενόφερτης και ξενομανιακής ακατανόητης από τους πολλούς «express» και «services», μετά της συνοδοιπορούσης μη ασφαλιστικής εταιρίας και μη κερδοσκοπικής Ελληνικής Λέσχης Περιηγήσεων και Αυτοκινήτου (ΕΛΠΑ), κατόρθωσαν να πείσουν κάποιους νομοθέτες μας ώστε η Ευρωπαϊκή και Διεθνής Τουριστική Βοήθεια, που παρέχεται σε χρήμα και σε είδος, με χρησιμοποίηση των μέσων που ανήκουν μόνον στον παρέχοντα την βοήθεια αυτή, στα οποία συμπεριλαμβάνονται τα υλικά και το ιατρικό προσωπικό που διαθέτουν για να ανταπεξέλθουν άμεσα και αποτελεσματικά στις υποχρεώσεις που αναλαμβάνουν δια της ασφαλιστικής συμβάσεως και των ασφαλίστρων που εισπράττουν, είναι και λέγεται απλώς Βοήθεια (όχι δηλαδή Τουριστική, αλλά ούτε και Οδική), που προσφέρεται σε πρόσωπα τα οποία περιέρχονται σε δυσχερή θέση κατά τις μετακινήσεις τους και την απουσία τους εκ του τόπου της μόνιμης κατοικίας τους, προσθέσαντες ελληνοπρεπώς και το αδιευκρίνιστο «είτε υπό άλλες περιστάσεις» και το οποίο δεν αναφέρεται στην Κοινοτική Οδηγία.
Διαπράχθηκαν όλα τα παραπάνω με το Προεδρικό Διάταγμα 103 του έτους 1990, με το οποίο υποτίθεται ότι έγινε προσαρμογή του Εθνικού Δικαίου στο αντίστοιχο Κοινοτικό και δια του οποίου τροποποιήθηκε το άρθρο 13 του νόμου 400/70 για την επιχείρηση ιδιωτικής ασφάλισης, με προσθήκη του άρθρου 13γ στον ίδιο νόμο, δια του οποίου προβλέπεται ότι τον έλεγχο της επάρκειας των διατιθέμενων μέσων, συμπεριλαμβανομένου και του ιατρικού προσωπικού -που δεν διαθέτουν οι γερανίστες, συνεργεία, μικροεπαγγελματίες και η ΕΛΠΑ- διενεργείται από τα οικεία Υπουργεία, δηλαδή Αναπτύξεως, Μεταφορών και Υγείας, έλεγχος που δεν υπήρξε ποτέ, ακριβώς επειδή, εκτός του Υπουργείου Αναπτύξεως, τα άλλα Υπουργεία δεν είχαν και δεν έχουν προσαρμοσθεί στο Κοινοτικό Δίκαιο πιθανώς για να μη θιγούν ισχυρά συμφέροντα προνομιούχων ομάδων (γερανιστών, ΕΛΠΑ, ΕΚΑΒ κ.λπ.).
Το μέχρι 31/12/07 αρμόδιο Υπουργείο Αναπτύξεως, αφού οδηγήθηκε αρκετές φορές στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για παραβάσεις εφαρμογής του Κοινοτικού Δικαίου στις ασφαλιστικές δραστηριότητες (μετά από καταγγελίες και ενέργειες θιγομένων Ασφαλιστικών Επιχειρήσεων), αναγκάσθηκε να προσαρμοσθεί και να τροποποιήσει το πρώτο άρθρο του νόμου 400/70, όπου και στην παράγραφο 2 αυτού ρητά αναφέρει ότι ως πρωτασφάλιση θεωρείται και η δραστηριότητα Βοήθειας και ότι θεωρείται ως ασφαλιστική επιχείρηση και η επιχείρηση ή δραστηριότητα παροχής Βοήθειας.
Αυτή η υποχρεωτική για την Ελλάδα, ως κράτος-μέλος της Ε.Ε., νομοθετική ρύθμιση ορίζει ότι κάθε δραστηριότητα παροχής βοήθειας σε πρόσωπα που περιέρχονται σε δυσχερή θέση γενικώς και όχι μόνον όταν υπάρξει πρόβλημα στο αυτοκίνητό τους, όπως π.χ. όταν τραυματισθούν ή αρρωστήσουν ή θανατωθούν ή σε επαναπατρισμό κ.λπ., υποχρεωτικά ασκείται από Ασφαλιστική Επιχείρηση που έλαβε άδεια του κλάδου 18 Βοήθεια, έχει τα προβλεπόμενα κεφάλαια και κυρίως τα αποθέματα επί των εισπράξεων, ελεγχομένων ετησίως και συνεχώς.
Με τις διατάξεις αυτές μπήκε κάποια τάξη στον, από πολλών δεκαετιών, άναρχο χώρο της πειρατείας στην άσφαλτο. Δόθηκε προθεσμία στις γνωστές επιχειρήσεις τύπου «express» και όποιας «services», όπως και στην ειδικώς από την Κοινοτική Οδηγία 84/641/ΕΟΚ (άρθρο 18) μνημονευόμενη ΕΛΠΑ της Ελλάδος, να μετατραπούν σε Ασφαλιστικές Επιχειρήσεις, όπως πράγματι μετατράπηκαν 2-3 εξ αυτών, αλλά στην πορεία και επειδή δεν παρείχαν εγγυήσεις και δεν σχημάτιζαν αποθεματικά, όπως όλες οι άλλες ελεγχόμενες Ασφαλιστικές Επιχειρήσεις, ανακλήθηκε η άδειά τους και αντί να αποσυρθούν, όπως όφειλαν, εκ του χώρου της παροχής (Τουριστικής) Βοήθειας, συνέχισαν να ασκούν ουσία πειρατεία, με την ΕΛΠΑ να αιτιολογείται ως ασφαλιστικός διαμεσολαβητής και τους πολλούς επαγγελματίες να βάφουν τα οχήματά τους με χρώματα άλλων επιχειρήσεων και να φέρουν επ΄ αυτών επωνυμίες Ασφαλιστικών Εταιριών.
Το χάος που επαναδημιουργήθηκε οφείλεται στις ισχυρές πιέσεις που άσκησαν οι ουσία παράνομοι και Πειρατές, που, ως Ασφα-Ληστές, λυμαίνονταν τον ασφαλιστικό χώρο και την ύλη του, χωρίς να είναι νόμιμοι Ασφαλιστές.
Παράλληλα, μόνον δύο γνωστές ασφαλιστικές επιχειρήσεις (ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ και ΙNTERAMERICAN) διέθεσαν τεράστια κεφάλαια που απαιτούνται για την αγορά ιδιόκτητων ασθενοφόρων οχημάτων, ελικοπτέρων και ιατρικού εξοπλισμού, με ιατρικές ομάδες πανελληνίως, παρά το γεγονός ότι ο νόμος παρέχει το δικαίωμα λήψεως αδειών κυκλοφορίας ασθενοφόρων μέσων σε κάθε Ασφαλιστική Επιχείρηση που κατέχει άδεια ασκήσεως του κλάδου 18-Βοήθεια σε πρόσωπα και όχι μόνον σε άψυχα οχήματα και λαμαρίνες, όπου και το «κόψιμο» των Πειρατών της ασφάλτου.
Μη έχουσες δικά τους μέσα και προσωπικό για την παροχή βοήθειας και για την ορθή εκτέλεση των συμβατικών υποχρεώσεων, που αναλαμβάνουν δια ασφαλιστηρίων συμβάσεων και ασφαλίστρων, οι λοιπές και πολλές άλλες Ασφαλιστικές Επιχειρήσεις, αλλά αιτιολογούμενες πονηρώς και εμπορικώς ότι χρησιμοποιούν «μέσα τρίτων» (ουδέποτε ελέγχθηκε η νομιμότητα χρήσεως και διαθέσεως αυτών και κυρίως η επάρκεια σε περιόδους αιχμής, κακοκαιρίας ή εκτάκτων συμβάντων, αφού όποια επιχείρηση διαθέτει νόμιμα ειδικοποιημένα μέσα και προσωπικό τα προορίζει για τις ανάγκες της δικής της πελατείας και δικών της υποχρεώσεων, άλλως δεν δικαιούται να τα κατέχει αν δεν είναι δημοσίας χρήσεως) δεν τόλμησαν να καταγγείλουν στα αρμόδια Κοινοτικά και Εθνικά Όργανα την καταλεηλάτηση της ασφαλιστικής δραστηριότητος και ύλης από μη Ασφαλιστικές Επιχειρήσεις και ουσία Πειρατές και Ασφα-Ληστές. Έτσι και τα λοιπά αρμόδια Υπουργεία δεν αντιμετώπισαν Ευρωδικαστήρια και δεν πιέσθηκαν να προσαρμόσουν τις εθνικές διατάξεις αρμοδιότητός τους στο Κοινοτικό Δίκαιο, όπως ορίζει και απαιτεί η άσκηση του κλάδου της Τουριστικής Βοήθειας, παραμένοντα απροσάρμοστα ευρωκοινοτικώς και σε εκείνο το ελληνικό εφεύρημα των Πειρατών περί δήθεν «Οδικής Βοήθειας».
Προς τον σκοπό αυτό χρησιμοποίησαν κάποιες αοριστίες και ανοχές των κοινοτικών διατάξεων, που αναφέρουν ότι μπορεί να μην είναι Ασφαλιστής (Ασφαλιστική Επιχείρηση) εκείνος που περιοριστικώς επεμβαίνει σε απλές περιπτώσεις οδικού ατυχήματος για την επιτόπου επισκευή της βλάβης.
Τα σύγχρονα σημερινά ηλεκτρονικά οχήματα και όχι εκείνα προ 25ετίας και οι σύγχρονοι κλειστοί οδοί ταχείας κυκλοφορίας δεν επιτρέπουν παρόμοιες επιτόπου επισκευές της εξαιρέσεως αυτής.
Κυρίως όμως η εξαίρεση του να μην είναι Ασφαλιστής εκείνος που παρέχει απλές εργασίες επιτόπου επισκευής δεν επιτρέπει την όλη διάπραξη σειράς παρανομιών και καταστρατηγήσεως της Κοινοτικής Νομοθεσίας, αφού ούτε η φόρτωση, ούτε η έλξη, ούτε η μεταφορά οχήματος και επιβατών προβλέπεται από την εξαίρεση αυτή και επομένως ούτε άδεια και μέσα μεταφοράς μπορούν να κατέχουν όσοι επιλέγουν να εμπίπτουν στην εξαίρεση και να μην είναι Ασφαλιστικές Επιχειρήσεις.
Ακόμη και τα περί δημοσίας χρήσεως προνόμια, ελληνικό φαινόμενο και εφεύρημα της κάποτε ψωροκώσταινας, που θα έπρεπε να είχε ήδη καταργηθεί όπως ανακοινώθηκε, δεν επιτρέπει την καταστρατήγηση του Κοινοτικού Δικαίου περί Τουριστικής Βοήθειας και παροχής της από Ασφαλιστικές Εταιρίες μόνον.
Μαζί με όλα τα παραπάνω, γνωστά στα αρμόδια υπηρεσιακά όργανα, αλλά «άγνωστα» σε ισχυρώς πιεζόμενες Πολιτικές Ηγεσίες, που «ενημερώνονται μεταρυθμιστικώς» από τους αποκλεισμένους από το Κοινοτικό Δίκαιο Αρχιπειρατές και παντοίους επιφανείς Ασφα-Ληστές, συνέβησαν και τα εξής εκπληκτικού «κάλλους» γεγονότα στην Ελλάδα των τριτοκοσμικών θαυμάτων:
Εφευρέθηκαν «τοπικές και πανελλήνιες» φωτογραφικές και ρουσφετολογικές διατάξεις χορηγήσεως αδειών κυκλοφορίας οχημάτων για την ελληνικής εφευρέσεως παροχή «Οδικής Βοήθειας» -άγνωστης λεκτικώς και ουσιαστικώς στο Κοινοτικό Δίκαιο- που προφανώς υφαρπάσθηκε από την εξαίρεση σε περιπτώσεις «οδικού ατυχήματος», λέξεις και έννοιες που δεν νομιμοποιούν καμία «Οδική Βοήθεια», αφού αυτή περιορίζει και συνθλίβει την ευρύτερη έννοια της όλης δραστηριότητος της Τουριστικής ή μονολεκτικής Βοήθειας και αντί παροχής βοήθειας σε πρόσωπα που περιέρχονται σε δυσχερή θέση, παρέχεται μόνον σε άψυχα οχήματα και λαμαρίνες. Αυτό βόλευε τους εμπνευστές και εκεί τα ενδιαφέροντά τους, σε μία χώρα που της απέμεινε μόνον ο Τουρισμός.
Έτσι εισήλθαν και βρέθηκαν εγκλωβισμένοι απλοί επαγγελματίες και οικογενειάρχες με 1-2 οχήματα-πλατφόρμες, εξαρτημένοι και αγόμενοι από τους κάποτε μονοπωλητές ή ολιγοπωλητές του ελληνικού εκείνου εφευρήματος που λέγεται «Οδική Βοήθεια» και όχι Τουριστική ή Ασφαλιστική Βοήθεια.
Και αφού τα συναρμόδια Υπουργεία Μεταφορών και Υγείας λειτούργησαν το δικό τους «κράτος» κόντρα και σε αντίθεση με τις, από το Υπουργείο Αναπτύξεως προσαρμοσμένου στο Κοινοτικό Δίκαιο, διατάξεις περί -ασφαλιστικής- δραστηριότητος του κλάδου 18-Βοήθεια, δια των οποίων διατάξεων αφαιρέθηκε η δυνατότητα δραστηριότητος κάθε παρανόμου και μη Ασφαλιστού, αναζητούνταν επί σειρα ετών η κατάλληλη ευκαιρία να επανέλθουν με αποπροσαρμοστικές εθνικές διατάξεις οι από το Κοινοτικό Δίκαιο αποκλεισθέντες Πειρατές και Ασφα-Ληστές.
Η ευκαιρία αυτή δόθηκε κατά το μεταβατικό στάδιο μεταφοράς των αρμοδιοτήτων εποπτείας της ασφαλιστικής δραστηριότητος από το Υπουργείο Αναπτύξεως σε ειδική Επιτροπή Εποπτείας υπαγόμενης στο Υπουργείο Οικονομικών.
Ανασύρθηκε ένα από ετών περιπλανόμενο νομοσχέδιο περί «Οδικής Βοήθειας» του Υπουργείου Μεταφορών και αφού εντέχνως αποκλείσθηκε της γνώσεως και επεξεργασίας αυτού, μόνον η «Ένωση Ασφαλιστών Βορείου Ελλάδος», που εκπροσωπεί και την μεταλύτερη στον χώρο της Βοήθειας και πλήρως προσαρμοσμένη στις διατάξεις του Κοινοτικού Δικαίου Ασφαλιστική Εταιρία ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ (είναι η μόνη που διαθέτει δικά της μέσα και υποδομές πανελληνίως, περισσότερα και από αυτά που προβλέπει σε ειδικοποιημένα οχήματα ο νέος νόμος και η μόνη που σταθερά υποστηρίζει την πλήρη εφαρμογή του Κοινοτικών διατάξεων) «ζυμώθηκε» ένα ασύμβατο με το Κοινοτικό, ακόμη και με το Εθνικό Δίκαιο «νομοσχέδιο-φωτογραφία» βολέματος των εξωπεταγμένων και πιεστικώς προωθήθηκε ως «μεταρυθμιστικό» προς ψήφισή του, παρά τις έντονες αντιδράσεις του μεσαίου χώρου και των μικρών επαγγελματιών και οι οποίοι και πάλι συνθλίβονται μεταξύ γιγάντων του με τον νέο νόμο ενισχυόμενου Μονοπωλίου.
Το όλως περίεργο και διεθνώς πρωτότυπο είναι το γεγονός ότι, παρά τα επισήμως λεχθέντα και δηλωθέντα στην Βουλή, η ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ ωφελείται σκανδαλωδώς και ανεπιθυμήτως αναδεικνύεται υπό του ψηφισθέντος νόμου ως το καθ΄ αυτό Μονοπώλιο του χώρου, έστω και αν ψευδεπιγράφως ο νέος νόμος αναφέρεται σε «Οδική Βοήθεια» και όχι ως όφειλε σε «Τουριστική Βοήθεια».
Και το διεθνώς περίεργο και μοναδικό -υποθέτουμε- στα χρονικά των επιχειρήσεων γεγονός αυτό προσλαμβάνει ιδιαίτερες διαστάσεις όταν η ωφελούμενη και χωρίς να το ζητήσει ή να το επιδιώξει Ασφαλιστική Εταιρία της Θεσσαλονίκης είναι κάθετα αντίθετη και θα επιδιώξει με κάθε νόμιμο τρόπο την ακύρωση και μη εφαρμογή όσων μη συμβατών στο Κοινοτικό Δίκαιο και αντιφατικών με το ισχύον Εθνικό ψηφίσθηκαν στην Βουλή!
Οι λόγοι αρχής και σοβαρότητος, που πρέπει να διέπουν τις επιχειρήσεις, δεν μπορεί να ισχύουν μόνον στις περιπτώσεις βλάβης των συμφερόντων τους, αλλά κυρίως παρανομιών και ανεπίτρεπτων ωφελειών τους.
Τέλος και επειδή χρησιμοποιήθηκαν στην Βουλή κατά την συζήτηση του ιδίου νομοσχεδίου δηλώσεις περί δήθεν χαρακτηρισμού των δικαίως απεργούντων και βλαπτομένων μικρομεσαίων επαγγελματιών ως «Πειρατών» από την ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ και την «Ένωση Ασφαλιστών Βορείου Ελλάδος», ενώ οι χαρακτηρισμοί αυτοί αφορούσαν τους ήδη ανόμως νομιμοποιηθέντες παρανόμους, αλλά και αμέτρητους άλλους μικροπειρατές δια ιδιωτικής χρήσεως οχημάτων μεταφοράς άλλων οχημάτων, εσωκλείουμε την από 11/2/08 έγγραφη καταγγελία αυτών, ανύποπτου βέβαια χρόνου και πριν από τις συζητήσεις του νομοσχεδίου στην Βουλή, όπως και σχετική απάντηση των αρμοδίων Υπηρεσιών του Υπουργείου Μεταφορών με ημερομηνία 19/3/08, δηλαδή μία ημέρα μετά την δημοσίευση του νέου νόμου, δια της οποίας εκτίθεται και πάλι ο συμπαθής κατά τα άλλα νέος Υπουργός, αφού οι Υπηρεσίες του Υπουργείου Μεταφορών παραπέμπουν σε άλλα «αρμόδια όργανα» για τον «άμεσο έλεγχο» παραβάσεων, που υποτίθεται ότι επιλύουν οι διατάξεις του νέου νόμου, που εισηγήθηκε και πέτυχε την ψήφισή του το Υπουργείο Μεταφορών.
Προς τι λοιπόν ο νέος νόμος και το άχθος αυτού;
 

Θεσσαλονίκη, Απρίλιος 2008