Εξειδικευμένα θέματα:

Το πρόσθετο απόθεμα 30% εκκρεμών ζημιών κλάδου αυτοκινήτων

Επίκαιρο Άρθρο του Μελά Γιαννιώτη,

Προέδρου «Ένωσης Ασφαλιστών Βορείου Ελλάδος»

& Ομίλου Επιχειρήσεων «ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ»

 

            Αμέσως μετά την, δια Κοινοτικών Οδηγιών, απελευθέρωση του ανταγωνισμού προσφοράς τιμών ασφαλίστρων για την ίδια ασφάλιση (1/7/1994) και την κατάργηση των μονοπωλίων σχετικά με την πρόσβαση των ασφαλιζομένων σε κλάδους ασφαλίσεων κάθε Ασφαλιστικής Εταιρίας, άρχισαν να τρίζουν τα θεμέλια προνομιακών και δοτών κυκλωμάτων ενός σχεδόν αιώνα στην καταπιεζόμενη και ανελεύθερη ελληνική ασφαλιστική αγορά.

            Στην χαραυγή της απελευθερώσεως αυτής, που ήταν στην ουσία μία μέγιστη κοινωνική κατάκτηση, αλλά εντέχνως αποσιωπήθηκε και αποκρύφθηκε από τους καταναλωτές και ασφαλιζομένους, όπως και από την πλειοψηφία των αγομένων και φερομένων από τα ολιγοπώλια Ασφαλιστών, μία Ασφαλιστική Εταιρία της Θεσσαλονίκης αποχωρεί οριστικώς από τα ανακυκλούμενα κυκλώματα των ρυθμιστών της αγοράς στην Αθήνα και, ελεύθερη πλέον, επιχειρεί την δημιουργία ανοιχτής αγοράς, δια προσφοράς ανταγωνιστικών τιμών ασφαλίστρων για την ίδια και υποχρεωτική ασφάλιση αυτοκινήτων.

            Ήταν μία αγωνιστική και απελευθερωτική προσφορά στον χώρο και στην μέχρι τότε καταδυναστευόμενη αγορά, αντίστοιχη του ευρύτερου απελευθερωτικού αγώνα των Ελλήνων.

Διψασμένη από δεκαετίες η αγορά για την ελεύθερη επιλογή Ασφαλιστικής Εταιρίας, με μοναδικό κριτήριο την χαμηλότερη τιμή ασφαλίστρων στην υποχρεωτική ασφάλιση αυτοκινήτων, σπεύδει να ωφεληθεί των μέχρι και 100% φθηνότερων τιμών ασφαλίστρων και εκτινάσσει στα ύψη την παραγωγή ασφαλίστρων της συγκεκριμένης Ασφαλιστικής Εταιρίας, ενώ οι λοιπές, οργανωμένες και εγκλωβισμένες στις θελήσεις των ρυθμιστών της αγοράς, επιδίδονται σε απίστευτο και ασύλληπτο αγώνα λασπολογίας και κινδυνολογίας κατά της ανεξάρτητης Εταιρίας της Θεσσαλονίκης για να περιορίσουν τις αντίστοιχες απώλειές τους. Και επειδή η έξη (συνήθεια) δεν αποβάλλεται εύκολα, τους έμεινε και το «κουσούρι» αυτό, υπό γενικό ευτελισμό και απαξίωση ενός Θεσμού και μίας Επιστήμης, που απαιτεί αξιοπιστία και εντιμότητα όλων των υπηρετών του.

            Στο τότε Υπουργείο Εμπορίου, αρμοδίου για την εποπτεία των Ασφαλιστικών Επιχειρήσεων και αρμοδίου για την προστασία του ελεύθερου ανταγωνισμού προς όφελος των καταναλωτών και της εθνικής οικονομίας, πραγματοποιούνται συσκέψεις επί συσκέψεων επιτροπών και «θιγομένων» και αντί προστασίας και προβολής της πρωτοφανούς οικονομικής προσφοράς της Ασφαλιστικής Εταιρίας της Θεσσαλονίκης, που πρόσφερε στους καταναλωτές-ασφαλιζομένους σοβαρά φθηνότερες τιμές ασφαλίστρων λόγω και των σοβαρά μειωμένων εξόδων λειτουργίας της σε σχέση με τις αντίστοιχες της Αθήνας, αλλά και λόγω της νοικοκυρεμένης και σφιχτής διαχειρίσεώς της, αποφασίζεται και επιβάλλεται «τιμωρία και φραγμός» αναπτύξεώς της, ουσία όμως έμμεσος και δια νόμου εξαναγκασμός της σε αύξηση των τιμών ασφαλίστρων της!

            Κατά προσωπική ομολογία της τότε Διευθύντριας της αρμόδιας Διεύθυνσης Ασφαλιστικών Επιχειρήσεων του Υπουργείου Εμπορίου εκδόθηκε ειδική και φωτογραφική  διάταξη «φρεναρίσματος και στριμώγματος» της αλματωδώς ανερχόμενης Ασφαλιστικής Εταιρίας της Θεσσαλονίκης. Με την υπ΄ αριθμ. Κ3-4928/26-5-1995 Υπουργική Απόφαση, καθιερώθηκε, όλως αιφνιδίως και όλως εξουσιαστικώς, νέο βάρος στον «τρόπο υπολογισμού των τεχνικών αποθεμάτων ασφαλίστρων κατά ζημιών», δια προσθέτου αποθέματος 30% στα ασφάλιστρα αστικής ευθύνης αυτοκινήτων, που αφορούσε τότε και φωτογράφιζε μόνον την αλματωδώς αναπτυσσόμενη Ασφαλιστική Εταιρία της Θεσσαλονίκης και η οποία ανήκε στην «Ένωση Ασφαλιστών Βορείου Ελλάδος» και είχε αποχωρήσει από κάθε είδους στημένα καρτέλ της Αθήνας και του εξωτερικού. Η φωτογραφική αυτή διάταξη, που ισχύει και ήδη λειτουργεί ως χειροβομβίδα στα χέρια μερικών εμπνευστών της, ορίζει τα εξης:

 

Απόφαση Υπουργού Εμπορίου Κ3-4928/26-5-95

 

«Άρθρο 2. Μετά την παράγραφο 5 του άρθρο 4 προστίθεται παράγραφος 5α, που έχει ως εξής:

5α. Αν μία ασφαλιστική επιχείρηση παρουσιάσει αύξηση ασφαλίστρων του κλάδου 10 (19) "Αστική ευθύνη από χερσαία αυτοκίνητα οχήματα" σε σύγκριση με το αμέσως προηγούμενο οικονομικό έτος μεγαλύτερη του 50% σχηματίζει και διαθέτει κατά τις κείμενες διατάξεις, πρόσθετο "απόθεμα εκκρεμών ζημιών", ίσο προς το 30% του ποσού της αύξησης»!  

 

            Τότε ήταν αδύνατο να επιτευχθεί από τα συμπράττοντα και εναρμονισμένων πρακτικών εμπορικά συμφέροντα αύξηση ασφαλίστρων στον κλάδο αστικής ευθύνης αυτοκινήτων πάνω από 50% και η νέα πρόσθετη υποχρέωση σχηματισμού και διαθέσεως, δηλαδή δεσμεύσεως, «αέρα» αποθεματικών ήταν απειλητική θηλιά στον λαιμό και σοβαρότατο αποτρεπτικό κίνητρο για κάθε ασκούντα τον καθιερωθέντα ελεύθερο ανταγωνισμό τιμών, προς όφελος των καταναλωτών.

            Και είναι αλήθεια ότι, με τα τότε δεδομένα, η υλοποιούσα τον ελεύθερο ανταγωνισμό Ασφαλιστική Εταιρία της Θεσσαλονίκης βρέθηκε προ τετελεσμένων, με σοβαρή τροχοπέδη στην ανάπτυξή της και αναγκαστικό περιορισμό μέχρι το 50% του προηγούμενου έτους της αυξήσεως παραγωγής ασφαλίστρων της. Φαντασθείτε να εκδοθεί Απόφαση περιορισμού των κερδών και κύκλου εργασιών στις Τράπεζες και άλλες εμποροβιομηχανικές επιχειρήσεις μέχρι το 50% του προηγούμενου έτους, άλλως θα υπόκεινται σε πρόσθετες οικονομικές τους υποχρεώσεις! Θα εξεγείρονταν Στοές και Λέσχες αχόρταγων και θα κατέρρεαν Υπουργοί και Κυβερνήσεις!

Κατά τα αμέσως προηγούμενα έτη η ίδια Ασφαλιστική Εταιρία της Θεσσαλονίκης εμφάνιζε αύξηση ασφαλίστρων πάνω από 50% και υποχρεώθηκε από το έτος εφαρμογής της «ποινής» να κρατά την αύξηση παραγωγής της κάτω του 50%.

            Μετά από δώδεκα χρόνια τα πράγματα έλαβαν εντελώς αντίθετη μορφή και ήρθαν τα πάνω, κάτω και τα κάτω, επάνω.

            Η ελεύθερη και ανεξάρτητη Ασφαλιστική Εταιρία της Θεσσαλονίκης κατέλαβε σταθερά την πρώτη και ηγετική θέση στις ασφαλίσεις αριθμού αυτοκινήτων, με σοβαρή διαφορά από τις επόμενες, γεγονός που της επέτρεψε να μην ενδιαφέρεται για ποσοτικές αλλά μόνον για ποιοτικές εργασίες, ενώ το άρθρο 2 της ίδιας Υπουργικής Απόφασης παραμένει σε ισχύ και στραμμένο κατά των εμπνευστών του, ειδικά αυτών που καίγονται και αρπάζουν όλα τα σκουπίδια της ούτως ή άλλως βρώμικης αγοράς.

            Ήδη δύο, τουλάχιστον, Εταιρίες κλάδου αυτοκινήτου, εμπίπτουν σήμερα στις διατάξεις του άρθρου αυτού, ενώ με το κλείσιμο των γνωστών Εταιριών κατά τις αρχές του τρέχοντος έτους και την αρπαγή δύσοσμων «πακέτων-βομβών» ασφαλίσεως στα τυφλά και σκοτεινά εκατοντάδων χιλιάδων αυτοκινήτων με το «αεριτζίδικο» κόλπο της δωρεάν ασφαλίσεως και των «υπερεξάμηνης» διαρκείας συμβολαίων, που τα ίδια έχουν διπλο-τριπλο-εγγραφεί σε διαφορετικές Εταιρίες οι οποίες διψούν να εμφανίσουν «παραγωγή», μπήκαν στην σειρά των «μελλοθάνατων» για το επόμενο έτος, δια της θηλιάς του πρόσθετου αποθέματος 30%, άλλες επτά Ασφαλιστικές Εταιρίες, αφού σύμφωνα με δημοσιευθέντα στοιχεία α΄ εξαμήνου 2007, σε σύγκριση με το α΄ εξάμηνο του 2006, εμφανίζουν αύξηση αριθμού ασφαλιζομένων οχημάτων και άρα ασφαλίστρων από 130% μέχρι 51%. Μία μάλιστα, άλλη Ασφαλιστική Εταιρία της Θεσσαλονίκης εμφανίζει αύξηση αριθμού ασφαλιζομένων αυτοκινήτων από 48.000 την 30/6/06 σε 111.000 με 30/6/07(!!), οπότε φαίνεται ότι η ίδια επέλεξε και την οδό της ασφαλούς αυτοκτονίας, αν δεν προλάβει να πουληθεί, όπως ορθά επιδιώκει, κατά «έγκυρους κύκλους και παράγοντες».

            Ασφαλώς θα έχουν πρόσθετη εργασία οι ελεγκτές, αλλά και οι συντάκτες σεναρίων «αναξιοπιστίας και αφερεγγυότητος της ασφαλιστικής αγοράς».

            Αν στα παραπάνω προστεθούν οι υποχρεώσεις «κατά διεθνή πρακτική και εμπειρία», όπως διέδιδαν και δήλωναν για να πλήξουν δόλια την πρωτεύουσα στις ασφαλίσεις αυτοκινήτων Εταιρία της Θεσσαλονίκης, περί «120% τουλάχιστον αποθεμάτων επί της παραγωγής» -πέραν του «φωτογραφικού» 30% για Εταιρίες με αύξηση της παραγωγής πάνω από το 50%- πλέον άλλο 100% τουλάχιστον για πληρωμές ζημιών και γενικά έξοδα, τότε το απαιτούμενο συντριπτικό συνολικό ποσοστό του 250% επί της εγγραφής και συνήθως μη εισπράξεως όλων των ασφαλίστρων αυτοκινήτων δεν κατεβάζει απλώς ηχηρές επωνυμίες από το ταμπλό του Χρηματιστηρίου, αλλά καταπλακώνει και ενταφιάζει πάντα ανίδεο περί των όλως εξειδικευμένων ασφαλίσεων του κλάδου αυτού, που ήταν, είναι και θα παραμείνει αμφίστομη μάχαιρα για τους ερασιτέχνες, διερχομένους και τυχοδιώκτες του δύστυχου χώρου των Ιδιωτικών Ασφαλίσεων.

            Αν ζητήσετε να ασφαλίσετε το αυτοκίνητό σας σε Κυπριακή στην Ελλάδα τραπεζοασφαλιστική εταιρία θα λάβετε την όλως διαφωτιστική απάντηση:

            «Προσφέρουμε μόνον Οδική Βοήθεια. Ασφαλίστε το αυτοκίνητό σας αλλού». Ευθύνεται, μήπως, το 30% ή μήπως οι λοιπές τραπεζοασφαλιστικές και μη Εταιρίες που ασκούν τον κλάδο αυτοκινήτων είναι τα θύματα του οικονομικο-κοινωνικού χώρου, «με έντονο κοινωνικό χαρακτήρα των ασφαλίσεων», ως λέγουν και διδάσκουν απειρόκαλοι και απειρόκακοι, που με αποφάσεις της Ενωμένης Ευρώπης και εθνικές προσαρμογές «φόρτωσαν» σε «αγαθούς», μέχρι και «κορόϊδα» ιδιώτες Επιχειρηματίες, την κοινωνική πολιτική επί της υποχρεωτικής αστικής ευθύνης αυτοκινήτων και την οποία δεν μπορούν να σηκώσουν οι οικονομίες των κρατών, αλλά τις ρυθμίζουν σε βάρος ιδιωτικών περιουσιών;

Και -τέλος- ποια τα κίνητρα και οι ενισχύσεις των ιδιωτικών αυτών επιχειρήσεων που σηκώνουν το βάρος των κοινωνικών μέτρων και αποφάσεων;

Πέρα από υποχρεώσεις, διώξεις, κινδυνολογίες και πρόσθετα βάρη του τύπου του 30% «αέρα», στα 45 μου χρόνια υπηρεσίας του χώρου αυτού δεν είδα και δεν πρόκειται να υπάρξουν, για όσο θα αυτοευτελίζεται και θα απαξιώνεται ο παγκόσμιος Θεσμός και η εξαιρετικά εξειδικευμένη Επιστήμη των Ιδιωτικών Ασφαλίσεων από δοτούς και τυχοδιώκτες, πλάνους και τσαρλατάνους.
 

Θεσσαλονίκη, Οκτώβριος 2007