Από την Μάνη τα μαντάτα:

Ιδιωτική και Κοινωνική Ασφάλιση

Επίκαιρο Άρθρο του Μελά Γιαννιώτη,

Προέδρου «Ένωσης Ασφαλιστών Βορείου Ελλάδος»

& Ομίλου Επιχειρήσεων «ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ»

 

Με τον υπερβολικό, αλλά όχι και αδικαιολόγητο τίτλο «Ευαισθησία και Αναισθησία», η εφημερίδα «Αδούλωτη Μάνη», της 15ης Ιουλίου 2007, αναφέρεται στην περίπτωση του Μανιάτη κ. Ηλία Παν. Μητσάκου «που ήταν ένας από τους άμεσα και πολλαπλά πληγέντες από την μεγάλη φωτιά του περασμένου καλοκαιριού».

            Δηλαδή του έτους 2006 και όχι των μέχρι τώρα βιβλικών καταστροφών, μέχρι τα μέσα μόνον, του φετινού καλοκαιριού 2007.

            «Έχασε, γράφει η Μανιάτικη εφημερίδα, κατά το περασμένο καλοκαίρι, του έτους 2006, από την πύρινη λαίλαπα οικία στο Χωσιάρι (με πολύτιμο οικογενειακό αρχείο), 580 ρίζες ελιές, επιβατικό αυτοκίνητο και τρακτέρ». Παραθέτει μάλιστα και τρεις αποδεικτικές φωτογραφίες. Σκεφθείτε τα δράματα των φετινών καταστροφών και τις αναμενόμενες απαιτήσεις αποζημιώσεων.

            «Το κράτος ως σήμερα (2007) τον “ενίσχυσε”, όπως και τους άλλους δικαιούχους, με… 580 ευρώ».

            Προφανώς του έδωσε 1 ευρώ ανά καμένη ρίζα ελιάς, όπως -και κατά το δημοσίευμα- έπραξε και προς άλλους «δικαιούχους».

            Και από το σημείο αυτό ανοίγουν οι ασκοί του Αιόλου, με τεράστια κοινωνικά προβλήματα και κρατικά παραστρατήματα.

            Είναι γνωστό ότι το κράτος -και όποιο κράτος επί γης- ασκεί και λειτουργεί τον νεότερο θεσμό των Κοινωνικών ή Κρατικών ή Δημοσίων Ασφαλίσεων, που αφορούν μόνον πρόσωπα και όχι περιουσίες και ευθύνες, έργο και δραστηριότητα που ανήκει και ασκείται από τον παλαιότερο και σφαιρικότερο θεσμό της Ιδιωτικής Ασφαλίσεως.

            Το κράτος δεν ασφαλίζει και δεν έχει την οικονομική ευχέρεια (αποθέματα) για να αποζημιώνει τις περιουσίες και ευθύνες των πολιτών του. Και ενώ αυτό, το ευνόητο, είναι αληθές, ουδείς εκ των αρμοδίων το δηλώνει για λόγους πολιτικού κόστους και αδύνατου          -στην περίπτωση- «κοινωνικού κράτους», που όλοι απαιτούν και όλοι θέλουν να επιδεικνύουν παραπλανητικώς.

            Κατά συνέπεια, δεν υπάρχουν και δεν νοούνται «δικαιούχοι αποζημιώσεων» από το κράτος για απώλειες ιδιωτικών περιουσιών.

            Έτσι και με το δίκιο τους οι κατεστραμμένοι και παθόντες πολίτες, μη ιδιωτικώς ασφαλισμένοι, απαιτούν ή επαιτούν φρούδες κρατικές αποζημιώσεις, ως «δικαιούχοι» αυτών!

            Φθάνουν, μάλιστα, στο αιτιολογημένο σημείο, ως εκ των πολλών και απίστευτων υποσχέσεων και παραπλανήσεων, να συγκρίνουν και να πολυκατακρίνουν το (κακό) κράτος, έναντι των (καλών) ιδιωτικών Ασφαλιστικών Εταιριών! Και βέβαια τα πράγματα εδώ δεν είναι όμοια και συγκρίσιμα, αλλά δεν ευθύνονται οι συγκρίνοντες.

            Τα εκ Μάνης λοιπόν μαντάτα, λέγουν και επιμένουν για τον εκ πυρκαγιάς πολυπαθόντα, κατά το 2006, κ. Μητσάκο:

«Αξιομνημόνευτη όμως είναι η αποζημίωση που άμεσα παρέλαβε από (Ασφαλιστική Εταιρία της Θεσσαλονίκης) για απώλεια της οικοσυσκευής του».

Η συνέχεια του δημοσιεύματος είναι αποκαλυπτική, μέχρι ανατρεπτική, των πραγμάτων.

 «Συγκεκριμένα στο ασφαλιστήριο του αυτοκινήτου του πλήρωνε ετησίως και 14 ευρώ για “ασφάλιση εκ πυρός οικοσυσκευής του” και από εκεί είδε… το φως του»!

Αυτά είναι τα φωτεινά μαντάτα εκ Μάνης, προς τυφλούς και πονηρούς, μέχρι και

./..

-2-

 

ανεγκέφαλους, οι οποίοι «χάλασαν τον κόσμο» επιδιώκοντες να μην παρέχει την σωτήρια και πάμφθηνη κάλυψη αυτή η συγκεκριμένη Ασφαλιστική Εταιρία και δηλαδή να μην μπορούν να ξαναστήσουν εξ ιδίων τους τα νοικοκυριά τους οι πυρπολούμενοι, μέχρι και πνιγόμενοι, απροστάτευτοι Έλληνες πολίτες, καταφεύγοντες αναγκαστικά σε ληστρικά δάνεια, πανωτόκια και απειλούμενοι με κατασχέσεις. Το όλο θέμα έχει πολύ βάθος και πλάτος, όπως μπορεί να ερμηνευθεί από τα παραπάνω δεδομένα.

Και είναι πράγματι «μανιάτικο» το δημοσίευμα, δεδομένου ότι προηγήθηκε το ξαναστήσιμο της πυρποληθείσης οικοσυσκευής του άτυχου-τυχερού Δημάρχου Σκάλας Γυθείου, που ασφάλιζε εκ προνοίας του διπλά την οικοσυσκευή του, δια της υποχρεωτικής ασφαλίσεως δύο αυτοκινήτων του! Δείτε τώρα τι μας λέγουν οι σοφοί Μανιάτες και ποιους «καρφώνουν»:

Αν το κοινωνικό, πονετικό, προνοητικό κ.λπ. κράτος μας είχε κοινής πρακτικής και όχι «διευρυμένης και παγκοσμιοποιημένης» αντιλήψεως λειτουργούς του, θα αποφάσιζε και θα δίδασκε εμπράκτως ότι δεν είναι υποχρεωτική η, ούτως ή άλλως πτωχευμένη και παραπαίουσα, Κοινωνική Ασφάλιση, ως καλυπτόμενη από την υποχρεωτική κρατική Βασική Μέριμνα. Αντίθετα και με ένα απλό και άμεσα χρήσιμο κοινωνικο-οικονομικό μέτρο-απόφαση θα έκανε υποχρεωτική την Ιδιωτική Ασφάλιση του κάθε νοικοκυριού των Ελλήνων πολιτών κατά των υπαρκτών κινδύνων Πυρός, Πλημμύρας και Σεισμών. Έτσι και τα κρατικά ταμεία δεν θα απομυζώνται για αδύνατες, εκ των πραγμάτων, αποζημιώσεις ιδιωτικών περιουσιών από φυσικές καταστροφές, αλλά και οι Έλληνες πολίτες θα είναι ασφαλισμένοι και ευχαριστημένοι, απαιτούντες νόμιμες αποζημιώσεις τους και όχι επαιτούντες κρατικά ψίχουλα.

Αν το απλό και χρήσιμο αυτό σύστημα είχε επιβληθεί στους Έλληνες πολίτες, κανένας εκ των καταστραφέντων από φυσικές καταστροφές δεν θα έμενε χωρίς αποζημίωσή του, ενώ η εθνική μας οικονομία θα ήταν ισχυρή και οι κυβερνώντες θα αναδεικνύονταν ως σωστοί και προνοητικοί, απολυτρωμένοι από αιτήσεις και απαιτήσεις αποζημιώσεως ιδιωτικών περιουσιών.

Μέχρι να ευρεθούν κοινής και απλής λογικής λειτουργοί, για να λάβουν και να υλοποιήσουν το Μανιάτικο «μαντάτο», οι κοινής και απλής λογικής νοικοκύρηδες οφείλουν να προστατεύσουν τα του οίκου τους, έστω και με μία μικρή κάλυψη και επιβάρυνση, μαζί με το «αναγκαίο κακό» της ασφάλισης του αυτοκινήτου τους, όπως πράττουν ήδη οι Μανιάτες και οι Μακεδόνες ομοϊδεάτες και πρακτικοί στις δυσκολίες της ζωής, εφαρμόζοντες το πατρογονικό τους «ανάγκα και θεοί πείθονται».

Η ευέλικτη Ιδιωτική Ασφάλιση μπορεί να γίνει τόσο πολύ απλή και πρακτική για τον μέσο και μη εξειδικευμένο Έλληνα πολίτη, τόσο της υπαίθρου όσο και των πόλεων, ώστε να αναγκάσει να την αποδεχθούν και να την προσφέρουν απλόχερα και αληθώς προστατευτικά και οι «διεθνείς χονδρέμποροι» των δανείων, πανωτοκίων και κατασχέσεων του μόχθου και ιδρώτα μίας ζωής των απροστάτευτων και εμπαιζόμενων Ελλήνων πολιτών.

Εκ Μάνης, λοιπόν, τα σπουδαία και σοφά, πρακτικά και χρήσιμα.

Εμείς, εκ της Μακεδονίας, το μόνο που θα μπορούσαμε να προσθέσουμε και να προτείνουμε ως αποτελεσματική λύση στο δράμα και στις συνεχείς καταστροφές των Ελλήνων από τα υπαρκτά και απειλητικά φυσικά φαινόμενα είναι η πρακτικώς ορθή παρακαταθήκη και εντολή του Αποστόλου Παύλου (πέραν και αδιαφόρως των λοιπών αγιογραφικών), προς τους Θεσσαλονικείς: «Με τας ιδίας υμών χείρας να εργάζεσθε ίνα περιπατείτε μετ΄ ευσχημοσύνης προς τους έξω και να μη έχετε χρείαν μηδενός»! Αυτήν την προστατευτική και σωτήρια ευσχημοσύνη προσφέρει, πρακτικώς και απλώς, ο θεσμός των Ιδιωτικών και όχι Κοινωνικών ή Κρατικών Ασφαλίσεων, όπως ελληνομακεδονικές χείρες (δια κοινού νου) καθιέρωσαν και προσφέρουν προς χρήση και σωτηρία των κοινών και μέσων Ελλήνων, περιπατούντες και μάλιστα προπορευόμενοι τιμίως και παραδειγματικώς προς τους «έξω» γενικώς και μη έχοντες χρείαν μηδενός.

Οι υπαρκτοί κίνδυνοι των φυσικών καταστροφών στην Ελλάδα δεν δαμάζονται και δεν

./..

-3-

 

αποτρέπονται ούτε με ανθρώπινες τεχνικές, ούτε με λόγια και πολιτικές. Μόνον οι βαρύτατες οικονομικές συνέπειες μπορούν να μετριασθούν δια του σωτήριου θεσμού των Ιδιωτικών Ασφαλίσεων και δια της πρόνοιας προστασίας της ζωής και περιουσίας καθενός μας χωριστά, πράξη και ευθύνη ιδιωτική και όχι κρατική. Στο κράτος και κοινό ταμείο όλων μας οφείλουμε να δίδουμε «κατά τις δυνατότητες εκάστου» και όχι να παίρνουμε χωρίς να δίδουμε, ούτε να αρπάζουμε τα κοινά κατά την διαχείρισή τους, όπως και από της επανιδρύσεως του δύσμοιρου ελληνικού κράτους συμβαίνει.

Αυτά πρέπει να διδάσκονται και να εφαρμόζονται καθημερινά, δια χειρών και νου μας. Δικών μας και όχι… δανεικών και ξένων!

Ασφαλισθείτε λοιπόν σήμερα, εδώ και τώρα, απλά και πρακτικά, όπως έκαστος μπορεί. Είναι προτιμότερο να «πετάτε» μερικές δεκάδες ευρώ για τις ατομικές και ιδιωτικές σας ασφαλίσεις κατά φυσικών καταστροφών, παρά να χάνετε ολόκληρες περιουσίες και κόπους μιας ζωής. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να αφήσει απροστάτευτη την περιουσία του, μικρή ή μεγάλη.     

Ποιος, όμως, πώς και πότε εκ των αρμοδίων θα διδάξει και, κυρίως, θα επιβάλει τα απλά και χρήσιμα αυτά, ώστε να μπορούν «να βλέπουν… φως» οι στα παραπλανητικά σκοτάδια εγκλωβισμένοι Έλληνες;

Θεσσαλονίκη, Ιούλιος 2007

Μελάς Γιαννιώτης