Αντί εκπαιδευτικού μαθήματος:

Το μοναδικό ελληνικό φαινόμενο, που λέγεται Φιλότιμο.

Οι αρχαίοι Μακεδόνες, ιδιαίτερα μετά την συνένωση και ομοσπονδιοποίηση των πολλών δήμων-τοπικών βασιλείων, που πραγματοποίησε ο δημιουργός και φιλότεχνος βασιλιάς Αρχέλαος, με ενιαίο βασίλειο των Μακεδόνων και πρωτεύουσα την Πέλλα, λειτούργησαν ένα καλύτερο πολίτευμα της τότε Αθήνας και άλλων πόλεων, αξιότερο και του σκόπιμα αλλοιωθέντος κατά έννοια σύστημα της Αριστοκρατίας, δηλαδή της εκλογής και επικρατήσεως των αρίστων (και όχι των… πλουσίων και καλομαθημένων), που το έλεγαν Τιμοκρατικό Σύστημα Εξουσίας.
Βάση, αντίληψη και αρχή του πολιτικού συστήματος αυτού, ήταν «η προς την τιμήν αγάπη» της Διοικούσας Αρχής, όπως λέγει ο Πλάτων στο έργο του Πολιτεία (545 Β), «πρώτον μεν την φιλότιμον σκεπτέον πολιτείαν, όνομα γαρ ουκ έχω λεγόμενο άλλο ή τιμοκρατίαν ή τιμαρχίαν αυτήν κλητέον», έλεγαν και έπρατταν!
Ο Μακεδόνας μέγιστος φιλόσοφος Αριστοτέλης τα απέδωσε και τα δίδαξε όλα αυτά πολύ καλύτερα, αναφερόμενος σε Τιμοκρατικό Πολίτευμα (Ηθικά Νικομάχεια 1160Α).
Για φιλότιμο μιλούσαν και σε φιλότιμο πίστευαν. Η λέξη φιλότιμο (φίλος και αυτός που αγαπά την τιμή) δεν υπάρχει στις ξένες γλώσσες, έθνη, κράτη και λαούς. Είναι καθαρά ελληνική έννοια και αντίληψη και μόνον μεταξύ Ελλήνων αναζητείται και κατανοείται το φιλότιμο. Και χάθηκε-πνίγηκε το Τιμοκρατικό σύστημα Εξουσιών και Αρχών, από τότε που ξένοι και βάρβαροι έθαψαν και διέβρωσαν το φιλότιμο των Ελλήνων.
Στα νεότερα και σημερινά συστήματα Εξουσιών και Επιβολών των λίγων στους πολλούς, τίποτε δεν γίνεται με το φιλότιμο, αλλά μόνον με υποχρέωση και με διαταγή, που λέγεται «δημοκρατικός νόμος», δηλαδή απόφαση και διαταγή του… Δήμου, που όμως δεν είναι Δήμος, αλλά… Κράτος! Επομένως, ιδέα δεν έχουμε για όσα ανόητα λέγουμε και κάνουμε ως… δημοκράτες, δηλαδή «κατέχοντες εξουσία» του… Δήμου!
Όλα τα παραπάνω οι μεγάλες διεθνείς επιχειρήσεις (παρόμοιες και μάλιστα μεγάλες είναι και το ποδόσφαιρο και όλα τα αθλήματα, όπως και όλες οι εκλογές των λίγων από τους πολλούς, αφού δεν επιβιώνουν Τιμοκράτες και Αριστοκράτες, υπό την αρχαία έννοια), τα γνωρίζουν καλώς και αναγκαστικώς, ακριβώς επειδή στον μεταξύ τους αγώνα επικρατήσεως διαπίστωσαν ότι, όποιο και όσο δαπανηρό σύστημα και αν εφαρμόσουν στην εμπορική πολιτική τους, θα το αντιγράψει ο ανταγωνισμός τους και θα προβάλει δαπανηρότερο και μη εμπορικότερο.
Έτσι και ως τελική λύση υποχρεώθηκαν να προσλάβουν καθηγητές και γνώστες της αρχαιοελληνικής σοφίας για να διδάξουν και να εφαρμόσουν στις επιχειρήσεις τους όσα αλάνθαστα και σοφά, ηθικά και αναλλοίωτα στον χρόνο, δίδαξε ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης!
Ξοδεύουν, επί δεκαετίες τώρα, τεράστια ποσά για τον σκοπό αυτό, με μηδαμινά και πενιχρά αποτελέσματα, επειδή δεν μπορούν να κατανοήσουν, να διδάξουν και κυρίως να αποκτήσουν εκείνο το βασικό και συστατικό στοιχείο του αρχαιοεληνισμού, το οποίο ο κάθε Έλληνας το έχει από την φύση και την οικογενειακή του παράδοση! Δηλαδή το φιλότιμο!
Αν και όταν ο Έλληνας ενεργεί και λειτουργεί με το πατροπαράδοτο φιλότιμο (ανίκητη πραγματικά δύναμη), τότε κάνει θαύματα και φθάνει όχι μόνον να παίρνει το Ευρωπαϊκό Κύπελο, αλλά να νικάει στο Τόκυο και αυτούς τους «ανίκητους στο Μπάσκετ» Αμερικανούς!
Έτσι νίκησαν στο πνεύμα όλους τους αρχαίους λαούς οι Έλληνες, έτσι έφθασαν μέχρι τις Ινδίες (τώρα μας λέγουν και πολύ παραπέρα) οι αρχαιομακεδόνες του Μεγάλου Αλεξάνδρου, έτσι και με το φιλότιμο, που το εξέφρασαν ως «αέρα», συνέτριψαν το 1940 τους Ιταλούς του Μουσολίνι και υποχρέωσαν τον Χίτλερ των Γερμανών, τον Τσώρτσιλ των Άγγλων και τους Ηγέτες άλλων «Μεγάλων», να τρέμουν το φιλότιμο του Έλληνα και συνεπώς να το θάβουν και να το πνίγουν!
Αν, λοιπόν, εκδηλώνεται και ενεργοποιείται το αδίδακτο και έντεχνα ασυνείδητο φιλότιμο του Έλληνα για τον Έλληνα και για την κάθε «ομάδα» αυτού, τότε όχι μόνον θα έχουμε συνεχή και απίστευτα φαινόμενα να νικάει η επαρχία το κέντρο, αλλά και να γίνεται «κέντρο και ρυθμιστής»!
Ζωντανό και αναμφισβήτητο παράδειγμα είναι η κάποτε μικρή και ασήμαντη ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ, που έγινε μέσα σε τρεις δεκαετίες μεγάλος Όμιλος Επιχειρήσεων, κέντρο και ρυθμιστής των εξελίξεων στον χώρο των ασφαλιστικών και εμπορικών δραστηριοτήτων.
Και όλα αυτά εξαιτίας του Τιμοκρατικού Συστήματος Λειτουργίας της, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά το φιλότιμο ομάδος Στελεχών της, ενώ οι ανταγωνιστές της ακόμη ψάχνουν να βρουν «πληρωμένους Διαιτητές» και τρόπους να εξαπατήσουν την κοινή γνώμη και τους ασφαλιζομένους!
Απόδειξη και αυτού είναι η γνώση και η ικανότητα εφαρμογής στην Διοίκηση και Λειτουργία του Ομίλου προσαρμοσμένου «Τιμοκρατικού Συστήματος» κρίσεως και αξιολογήσεως του Προσωπικού και Συνεργατών από ομάδα Προσωπικού, όχι κατ΄ ανάγκην Διευθυντών και υψηλά ισταμένων, αλλά από αντιπροσωπευτική ομάδα όλων των κλιμάκων και θέσεων Προσωπικού, τιμοκρατικών ενεργειών και αντιλήψεων, σε αντίθεση με τα εσφαλμένα και διαβρωμένα εργοδοτικά και συνδικαλιστικά γνωστά και αμαρτωλά, που δεν πρόκειται ποτέ να αντιληφθούν όσοι δεν γνωρίζουν την ουσιώδη διαφορά «Τιμοκρατικού» και «Δημοκρατικού» συστήματος εξουσιών και λειτουργιών, ειδικά στις ιδιωτικές συναλλαγές και στην δόση και λήψη αυτών, που ο Αριστοτέλης ονόμασε «Μέθοδο».
Πρακτικά και για να γίνει κατανοητός ο τρόπος λειτουργίας του Ομίλου ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ, αναφέρονται τα εξής:
Ο Αντιπρόεδρος του Ομίλου και εκ μέρους της Διοικήσεως, ως καθ΄ ύλην αρμόδιος, κάλεσε τους Γενικούς Διευθυντές και Διευθυντές Τομέων να προβούν στις ετήσιες και καθιερωμένες κρίσεις και προτάσεις των υφισταμένων τους, όπως και των Συνεργατών. Ορθή και επιβεβλημένη πράξη πολλαπλώς, κατά τις γνωστές και δεδομένες διαδικασίες.
Παράλληλα, ο Πρόεδρος του Ομίλου και για να έχει η Διοίκηση δυνατότητα «κρίσεως των κρινόντων», κάλεσε, όπως κατά περιόδους πράττει, δώδεκα, κατά τεκμήριο, «Τιμοκράτες» στον Όμιλο, εκ των οποίων πέντε Διευθυντές, τρεις Προϊσταμένους, δύο Υπαλλήλους και έναν Ανειδίκευτο, να εκφέρουν γνώμη -και εδώ το «αδιανόητο»- να κρίνουν τα πάντα και τους πάντες, από την κορυφή ως την βάση. Όπως οι ίδιοι τα βλέπουν και τα αντιλαμβάνονται. Παράλληλα και με πανελλήνιες συγκεντρώσεις Στελεχών και Συνεργατών επικοινωνεί απευθείας η Διοίκηση με όλους τους παράγοντες των επιτυχιών και αποτυχιών, τους ακούει ομαδικά και χωριστά, διαμορφώνει γνώμη και έτσι μπορεί να χαράσσει ορθή πολιτική, κατά αξιοκρατικό και Τιμοκρατικό Σύστημα, όπου και οι κρινόμενοι κρίνουν τους κρίνοντες, βασικά στοιχεία που δεν τα έχει στην πράξη η λεγόμενη «Δημοκρατία» και η οποία δεν είναι… Δημαρχία, αλλά στην ουσία… Κρατοκρατία των λίγων στους πολλούς!
Δοκιμάστε-εφαρμόστε αυτό το σύστημα, όσοι ηγείσθε ομάδων. Θα εκπλαγείτε από τα πολλά και χρήσιμα αποτελέσματα, θα δείτε από άλλη οπτική πλευρά αυτά που δεν βλέπατε και, κυρίως, θα ενεργοποιήσετε το ελληνικό φιλότιμο, που όλοι έχουμε, αλλά δεν μας δίδονται ευκαιρίες και τρόποι να το εκδηλώσουμε προς όφελος της ομάδος μας και του εαυτού μας.
Τιμήστε όσους σας τιμούν, για να συνεχίσουν να σας τιμούν και να συνεχίσετε να τους τιμάτε! Ατελείωτη αλυσίδα αμοιβαίας τιμής είναι το Τιμοκρατικό Σύστημα των αρχαίων Μακεδόνων, με το οποίο λειτουργεί και ενεργεί ο Όμιλος ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ! Εδώ οφείλονται οι Πρωτιές και Επιτυχίες του!
Γίνετε και εσείς φίλοι και οπαδοί του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη και αφήστε τους άλλους να πνίγονται στον δυτικό Μακιαβέλι και τις λεγόμενες «Δημο-κρατίες» του διεθνισμού τους.


                                                                                                     Θεσσαλονίκη, Ιανουάριος 2007
                                                                                                               Μελάς Γιαννιώτης