ΑΡΘΡΟ Αθέμιτος Ανταγωνισμός και ο «Φιλικός Διακανονισμός»!

Η Ασφαλιστική Εταιρία ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ δικαιώθηκε για τις ορθές και νόμιμες επιλογές μη συμμετοχής της στο Ιδιωτικό Σωματείο Ομάδος Ασφαλιστικών Εταιριών, γνωστό υπό τον τίτλο «Ένωση Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδος», εδρεύοντος και λειτουργούντος μόνο στην Αθήνα. Ήδη δικαιώνεται συνεχώς και για την μη συμμετοχή της σε, υπό την ίδια Ένωση και ομάδα της ομάδας της, συμφωνία διακανονισμού ζημιών αυτοκινήτων, γνωστής και πολυδιαφημιζόμενης δημοσίως ως «Φιλικός Διακανονισμός».

Από τις δύο αυτές μη συμμετοχές της, η ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ ωφελήθηκε με σοβαρά χρηματικά ποσά και επί σειρά ετών, τα οποία διέθεσε, υπό μορφή χαμηλοτέρων ασφαλίστρων, στους πλέον των 500.000 ωφελούμενων ασφαλισμένων της, αλλά και υπερχιλίων Συνεργατών της.

Επειδή και επί σειρά ετών, πιέσθηκε με κάθε τρόπο, ακόμη και από την Πολιτεία και ανταγωνίσθηκε αθέμιτα από τις άλλες ομαδοποιημένες ανταγωνίστριές της και μάλιστα με ποινικώς κολάσιμες πράξεις, προσέφυγε στα αρμόδια Κοινοτικά Όργανα και τα οποία, μετά από σειρά προειδοποιητικών εγγράφων, απείλησαν με άμεση παραπομπή την Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο! Δεν είναι ακόμη γνωστό αν τελικώς αποφεύχθηκε η παραπομπή αυτή, για αντίθετη με το Κοινοτικό Δίκαιο μέχρι τώρα λειτουργία των εμπορικών συμφερόντων ιδιωτικών ομάδων αυτών, δια της παραπάνω «Ενώσεως» και Ιδιωτικού Σωματείου τους.

Επιμελώς, όμως, αποκρύβεται από τους Έλληνες Πολίτες ότι, για την αποφυγή της παραπομπής, αναγκάσθηκε η Κυβέρνηση να τροποποιήσει την τελευταία στιγμή την Εθνική Νομοθεσία και να αφαιρέσει παράνομα προνόμια, περί δήθεν υποχρεωτικής εγγραφής, όλων των Ασφαλιστικών Εταιριών που ασφαλίζουν αυτοκίνητα, στο συγκεκριμένο αυτό Ιδιωτικό Σωματείο της Αθήνας! Η αναγκαστική τροποποίηση έγινε στις 6/12/05 με την εμβόλιμη παρ. 2 στο άρθρο 26 Ν. 3419/05 περί Επιμελητηρίων, τριών μόνον σειρών κειμένου για την υποχρεωτική ασφάλιση αυτοκινήτων.

Όλη αυτή η μεθοδευμένη σιωπή των γνωστών και πολλών λαλίστατων σε θέματα ασφαλίσεων και μάλιστα αυτοκινήτων, οφείλεται σε ευνόητη προσπάθεια συγκαλύψεως ευθυνών και συνεπειών, ώστε να μην αποκαλυφθεί το μέχρι τώρα έγκλημα και αναζητηθούν όχι μόνον τα αχρεωστήτως πολλά και χονδρά καταβληθέντα, αλλά ευθύνες και απαιτήσεις πολλών Δις Δρχ., κυρίως από την πανηγυρικώς δικαιωθείσα, μετά από δέκα χρόνια, ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ και η οποία όμως, εγκαίρως και δεόντως, προσέφυγε στην Δικαιοσύνη της χώρας.

Στις 16/1/06 η Ελλάδα παραπέμφθηκε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για άλλες παραβάσεις του Κοινοτικού Δικαίου, που δεν μπορούν να περιορισθούν μόνον στην παράνομη είσπραξη από την ΕΛΠΑ φόρου προστιθέμενης αξίας από τους ασφαλισμένους, όπως ανακοινώθηκε. Κάποιοι φύλακες φροντίζουν να επεκταθεί και στην παράνομη δραστηριότητα στις ασφαλίσεις Βοήθειας, του ασφαλιστικού κλάδου 18 (δηλαδή όχι μόνον Οδικής, αλλά και Ιατρικής, Ταξιδιωτικής, Τεχνικής κ.λπ.), που δεν αφορούν μόνον την ΕΛΠΑ, αλλά και όλες τις άλλες συναφείς εμπορικές επιχειρήσεις και μεμονωμένους ιδιώτες, που δεν είναι Ασφαλιστικές Εταιρίες!

Σοβαρότατο θέμα προέκυψε ήδη με τους εισπραττόμενους φόρους επί των ασφαλίστρων γενικώς, που, κατά την Κοινοτική Οδηγία 77/388/ΕΟΚ, απαλλάσσονται του Φ.Π.Α., αιτία για την οποία παραπέμφθηκε η Ελλάδα για την περίπτωση μόνον της ΕΛΠΑ.

Όμως, στην Γαλλία εισπράττεται Φ.Π.Α. 19,6% στα ασφάλιστρα αυτοκινήτων και 8% στα ασφάλιστρα Βοήθειας!

Στα περίεργα και όλως ακανθώδη αυτά θέματα, προστέθηκε ήδη και ένα άλλο νεότερο, που αφορά τον πολυδιαφημιζόμενο «Φιλικό Διακανονισμό», που δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία απαγορευμένη και αυτοδικαίως άκυρη από τους Κανόνες Ανταγωνισμού (παρ. 1 & 2 νέου άρθρου 81) της Συνθήκης Ιδρύσεως ΕΟΚ, αλλά και από την Εθνική μας Νομοθεσία (άρθρα 1, 2 & 3 Ν. 703/77 περί ελέγχου ολιγο-μονοπωλίων και προστασία του ελεύθερου ανταγωνισμού).

Επειδή οι αρμόδιες Αρχές της χώρας, υποχρεούμενες στην προστασία του ελεύθερου ανταγωνισμού, προς όφελος των καταναλωτών, ανέχονται και υποστηρίζουν παράνομες και άκυρες ιδιωτικές συμφωνίες Ολιγοπωλίων και Μονοπωλίων Επιχειρήσεων, μεταξύ των οποίων πρώτες είναι αυτές που ελέγχει το Κράτος, ανταγωνιζόμενες αθέμιτα τις Εταιρίες ιδιωτικής πρωτοβουλίας, προς βλάβη των καταναλωτών, η ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ , που είναι Εταιρία ευρείας λαϊκής βάσεως και αποκεντρωμένη, προσέφυγε στα Κοινοτικά Όργανα και τα οποία ήδη εξετάζουν και την περίπτωση αυτή. Παράλληλα προσέφυγε στα Αστικά Δικαστήρια της Θεσσαλονίκης, όπου δικαιώνεται συνεχώς και επί δεκάδων ήδη περιπτώσεων πληρωμής από την ίδια και με δικό της, μεμονωμένο και μη διαφημιζόμενο, «Σύστημα Φιλικού Διακανονισμού Ζημιών» παθόντων ασφαλισμένων της με ευθύνη και υπαιτιότητα άλλων, ασφαλισμένων σε άλλες Ασφαλιστικές Εταιρίες, μέρος των οποίων αρνούνται την πληρωμή της ζημίας ευθύνης των ασφαλισμένων τους, με πρόφαση και εμφανές τέχνασμα την μη συμμετοχή της ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ στην παράνομη και αυτοδικαίως άκυρη συμφωνία ομάδος Ασφαλιστικών Επιχειρήσεων της απογυμνωμένης και στερουμένης ήδη προνομίων «Ενώσεώς» τους!

Βέβαια, η πλειοψηφία των Ασφαλιστικών Εταιριών και μετά τις εναντίον τους Αποφάσεις από τα Δικαστήρια της χώρας, προς επιβαλλόμενη προστασία της φήμης και των οικονομικών συμφερόντων τους, αγνοούν την, ούτως ή άλλως, διάτρητη και ανίσχυρη νομικώς συμφωνία ιδιωτών, σπεύδουσες να πληρώσουν αμέσως και όπως υποχρεούνται στην ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ , αποδεχόμενες στην πράξη το «Σύστημα Φιλικού Διακανονισμού της», που δεν είναι τίποτε άλλο, παρά όσα προβλέπουν οι διατάξεις του Αστικού Κώδικα για την εκχώρηση απαιτήσεων.

Μία κρατικο-τραπεζικών συμφερόντων ασφαλιστική εταιρία και μία συνεταιριστική, όμως, πρωταγωνιστούν σε αρνήσεις πληρωμής, βλάπτουσες και τα συμφέροντά τους και αυτά των ασφαλισμένων τους, που σέρνονται αδίκως στα Δικαστήρια, με πρόφαση μεν την μη συμμετοχή της ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ στην «συμφωνία» της ομάδος τους, ουσία δε λόγω έχθρας, ως εκ της απωλείας σοβαρού μεριδίου πελατείας, που θεωρούν «δικό τους» και το οποίο, κατ΄ ελεύθερη επιλογή, μετακινήθηκε στην ανταγωνίστριά τους της Θεσσαλονίκης!

Έτσι και για τους προφανείς λόγους αυτούς, πέραν του ηθικού και νομικού μέρους, επιλέγουν να επιβαρύνονται με τόκους υπερημερίας ετών, δικαστικές δαπάνες (αμφοτέρων των μερών), μέχρι και χαρτόσημα, διασφαλίζουσες τελικώς στην ανταγωνίστριά τους ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ την υψηλότερη και αποδοτικότερη επένδυση των χρημάτων της εκ των πληρωμών της δια του δικού της συστήματος «Φιλικού Διακανονισμού»!

Η πλέον πρόσφατη Απόφαση Ειδικής Διαδικασίας του Ειρηνοδικείου Θεσσαλονίκης αρ. 676/ 1 Φεβρουαρίου 2006, που κάνει δεκτή αγωγή της ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ κατά κρατικοτραπεζικής Ασφαλιστικής Εταιρίας σχετικής με τον «Φιλικό Διακανονισμό», αναφέρει μεταξύ άλλων και τα εξής χρήσιμα Μαθήματα προς όσους, αφιππεύοντες, θέλουν να διδαχθούν Νομικο-Ασφαλιστικά και Τεχνικά Ασφαλιστικά:

1. Όταν οδηγός οχήματος (α) σταθμεύσει το όχημά του στο άκρο δεξιό του οδοστρώματος και ο όπισθεν αυτού σταθμευμένος (β) επιχειρήσει, εξερχόμενης της σταθμεύσεως, να κινηθεί προς τα εμπρός και από «έλλειψη προσοχής αλλά και αδεξιότητα στην οδήγηση» προσκρούσει στο αριστερό τμήμα του έμπροσθεν αυτού σταθμευμένου οχήματος, τότε έχουμε «αποκλειστική υπαιτιότητα» του β΄ οχήματος και παράβαση του άρθρου 12 του ΚΟΚ (κλασική περίπτωση δηλαδή, που γνωρίζουν και οι πλέον αδαείς).

2. Αναγνωρίζων και αποδεχόμενος ο οδηγός του β΄ οχήματος την ευθύνη του, υπέγραψε και παρέδωσε στον οδηγό του α΄ οχήματος κοινή δήλωση ατυχήματος, δια της οποίας ο παθών δεν απευθύνθηκε στην υπόχρεη προς αποζημίωση Εταιρία, αλλά στην δική του Εταιρία (αυτός και ο σκοπός για τον οποίο η Ευρωπαϊκή Κοινότητα καθιέρωσε τα έντυπα της κοινής δήλωσης και τα οποία η ομάδα της ομάδος, της απογυμνωθείσης προνομίων και μονοπωλίων Ενώσεως «Ελλάδος», ιδιοποιείται για λόγους ολιγοπωλίου και αθέμιτου ανταγωνισμού των ανταγωνιστών τους, υπό ανοχή και συγκάλυψη των αρμοδίων αρχών ελέγχου και εποπτείας), από την οποία και αποζημιώθηκε, αφού ελέγχθηκε το ύψος της ζημίας.

3. Η κρατικοτραπεζική ασφαλιστική, αντίθετα με την έγγραφη δήλωση του ασφαλισμένου της περί αποκλειστικής του ευθύνης, με στοιχεία που δεν προσκόμισε στο Δικαστήριο, θεώρησε ως αποκλειστικό υπαίτιο τον α΄ οδηγό και ζήτησε να απορριφθεί η αγωγή της ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ ! Άρα και συνεπώς, εχθρικός και όχι φιλικός ο διαφημιζόμενος Διακανονισμός και αθέμιτα Ανταγωνιστικός!

Ουσία και ενώπιον Αρχών του Κράτους, ιδιαίτερα μάλιστα της Δικαιοσύνης, η συμμετέχουσα στο λεγόμενο «Φιλικό Διακανονισμό» αυτή Ασφαλιστική Εταιρία, αρνήθηκε καταβολή αποζημίωσης σε δικαιούχο παθόντα, παρά την ύπαρξη έγγραφης δήλωσης αναγνώρισης της αποκλειστικής ευθύνης από τον ασφαλισμένο της, οπότε ο τρίτος παθών θα έπρεπε να στραφεί δικαστικώς εναντίον της.

4. Επικουρικώς, όμως, η ίδια εναγόμενη Εταιρία ζήτησε από το Δικαστήριο την αναγνώριση συνυπαιτιότητος κατά 50% αμφοτέρων των οδηγών, με κατατεθείσα ένσταση συνυπευθυνότητος!

Δηλαδή, δια του συστήματος και συμφωνίας αποζημιώσεως της ομάδος αυτής, θα απέρριπτε την απαίτηση του τρίτου ή θα πρότεινε συνυπαιτιότητα κατά 50%; Όποιο από τα δύο αυτά αν έπραττε, δεν θα έπαυε να είναι εχθρικός ο. Φιλικός Διακανονισμός!

Το Δικαστήριο, που φαίνεται ότι μάλλον το υποκαθιστά σε κρίσεις του η «συμφωνία» αυτή ιδιωτών, έδωσε λύση με την απόρριψη των «περίεργων» αυτών «τεχνο-ασφαλιστικών» θέσεων, ενώ απέφυγε «περιπέτειες» ο τρίτος δικαιούχος αποζημιωθείς από την Ασφαλιστική του Εταιρία! Άρα και συνεπώς, Φιλικός είναι μόνον ο Διακανονισμός της ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ !

5. Όμως, πλέον των ανωτέρω, προβλήθηκαν στο Δικαστήριο και τα εξής αρνητικά καταβολής οφειλόμενης αποζημιώσεως, ιδιαιτέρως χρήσιμα και διαφωτιστικά:

Ότι η εκχώρηση των απαιτήσεων του παθόντα στην Ασφαλιστική του Εταιρία προς είσπραξή τους από την υπόχρεη είναι άκυρη, χωρίς βεβαίωση του χρόνου συνάψεώς της και αντιβαίνουσα στις διατάξεις περί αθέμιτου ανταγωνισμού της εκτός -άκυρης- συμφωνίας ομάδος Εταιριών, τελικώς πληρώτριας Ασφαλιστικής Εταιρίας, επειδή «δεν δικαιούται να καταβάλει αποζημιώσεις σε μη υπαίτιους ασφαλιζομένους» , ενώ η ομάδα της «συμφωνίας» αυτής «δικαιούται να το πράττει, χωρίς να ανταγωνίζεται αθεμίτως τις μη συμμετέχουσες στην ίδια -παράνομη και άκυρη- συμφωνία» !

Αυτές οι ιδιοφυείς εφευρέσεις μόνον στην χώρα νοτίως της Ευρώπης και βορείως της Αφρικής θα μπορούσαν να συλληφθούν και να λειτουργήσουν! Μόνον εδώ ο «θύτης» μπορεί να εμφανίζεται ως. «θύμα», χωρίς να συλλαμβάνεται!

Και πράγματι περί θύτη (και των νόμων και του ανταγωνισμού και της νοημοσύνης των Πολιτών) πρόκειται, διότι το επικαλεσθέν στο Δικαστήριο, άρθρο 3 Ν. 144 του σωτηρίου έτους. 1914(!) «περί εντόνου και δημοσίας ανακριβούς γνωστοποιήσεως, ικανής να προκαλέσει εντύπωση ιδιαιτέρως ευνοϊκής προσφοράς» , όπως πράττει δια πανάκριβων και δι΄ όλων των μέσων διαφημίσεων η ομάδα της «συμφωνίας» και «Ενώσεώς» της, δεν αφορά την ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ , αλλά την άλλη πλευρά!!

6. Έτσι, το Δικαστήριο έκρινε και δέχθηκε ότι η μη συμμετέχουσα στην συμφωνία αυτή ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ , όχι μόνον δεν διαφημίζει σε ευρύ κύκλο προσώπων το δικό της «σύστημα» Φιλικού Διακανονισμού, αλλά ότι είναι απολύτως νόμιμες και ορθές οι πράξεις και οι πληρωμές προς τους ασφαλισμένους της και ορθώς απαιτεί εντόκως τις πληρωμές της από τις υπόχρεες προς καταβολήν της επελθούσης ζημίας από ευθύνη ασφαλισμένων τους!

7. Εκεί, όμως, όπου κατέρρευσε η συμφωνία και η εντύπωση της ιδιαιτέρως ευνοϊκής προσφοράς της Ομάδος και Ενώσεώς της, που διαφημίζει και προβάλλει σε ευρύτατο κύκλο προσώπων, είναι η χρήση του όρου «Φιλικός Διακανονισμός» και ο οποίος, όπως έκρινε το Δικαστήριο, « δεν αποτελεί δικαίωμα και προνόμιο κάποιου , αφού η χρήση του δεν έχει κατοχυρωθεί νομικά» !! Το Δικαστήριο επικαλείται και αναφέρει άλλες αποφάσεις του, όπως οι υπ΄ αρ. 4760 και 8493 του έτους 2004 και η 4527 του έτους 2005.

Δηλαδή, υπάρχει Νομολογία πλέον και ορθά η ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ χρησιμοποιεί για τον εαυτό της τον όρο «Φιλικός Διακανονισμός», που δεν μπορεί να κατοχυρωθεί υπέρ ουδενός, αφού είναι δημόσιος όρος και χρησιμοποιείται πρωτίστως στις Νομαρχίες του Κράτους, προς ονομασία των Επιτροπών Φιλικού Διακανονισμού διαφορών Πολιτών!!

«Πήγαν για μαλλί και βγήκαν κουρεμένοι», οι δημιουργούντες την ανακριβή εντύπωση στην κοινή γνώμη, όχι μόνον περί ιδιαιτέρως ευνοϊκής προσφοράς τους διακανονισμού ζημιών, όπως αυτή αντιθέτως εμφανίσθηκε στο Δικαστήριο με αυθαίρετη, όσο και δυσμενή, απόπειρα «μεταφοράς» της ευθύνης στον παθόντα (θύμα), για να μην καταβάλλει ασφαλιστική αποζημίωση η προς τούτο υπόχρεη κρατικοασφαλιστική εταιρία της ομάδος συμφωνίας (θύτης), αλλά και αναληθούς εντυπώσεως ότι δήθεν ο όρος «Φιλικός Διακανονισμός» είναι όρος αποκλειστικής κατοχής και χρήσης από την ομάδα των Ασφαλιστικών Εταιριών της άκυρης και παράνομης ιδιωτικής συμφωνίας!

8. Το επιπλέον ηχηρό και νομικό ράπισμα προς την ομάδα της ιδιωτικής συμφωνίας αυτής, είναι ότι το Δικαστήριο έκρινε και δέχθηκε ότι η «σύμβαση εκχώρησης ρυθμίζεται από τον νόμο (άρθρα 455 έως 470 Α.Κ.), στα πλαίσια της αρχής της ελευθερίας των συμβάσεων» και ότι «καταρτίζεται και άτυπα και δεν υπόκειται σε κάποιο τύπο» !

Και πράγματι, όπως διδάσκουν οι Νομικοί της ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ , η κατοχή και επίδειξη του ειδικού σήματος ασφάλισης του υπαιτίου αυτοκινήτου (υποχρεωτικώς τοποθετημένου στον ανεμοθώρακα του αυτοκινήτου) και δια της υπογραφής της κοινής δήλωσης ατυχήματος από τους εμπλεκόμενους οδηγούς προς φιλικό (εξωδικαστικό) διακανονισμό των ζημιών και βέβαιης χρονολογίας είναι και τις απαιτήσεις του νόμου για την σύμβαση εκχώρησης καλύπτουν, ενώ «έναντι του ιδιώτη ασφαλισμένου δεν μπορεί να θεωρηθεί πράξη αθέμιτου ανταγωνισμού» , καταλήγει το σκεπτικό της Δικαστικής Αποφάσεως.

Αυτά τα Νομικο-Ασφαλιστικά και Τεχνικο-Διαδικαστικά θέματα, πρέπει και επιβάλλεται να κατανοηθούν πρώτα από τους αρμόδιους της διδακτέας ύλης προς υποψηφίους επαγγελματίες Ασφαλιστές και Στελέχη Ασφαλιστικών Εταιριών, αλλά και κάθε Πολίτη, ιδιαιτέρως όμως να γίνουν κτήμα των διδασκόντων σε φορείς Εκπαίδευσης Ασφαλιστών και κυρίως σε εξεταστές Εξεταστικών Κέντρων Ασφαλιστών.

Η Νομολογία και η τεχνική επί των ασφαλίσεων δεν είναι θέμα στατικής θεωρίας και βιβλίων εκπαιδευτικών, αλλά είναι θέμα καθημερινής εμπειρίας στην πράξη όσων ζουν, βιώνουν, χειρίζονται και αγωνίζονται στην πρώτη γραμμή, επαγγελματικώς και πολυεπιστημονικώς, την πολυεπιστήμη που λέγεται Ιδιωτική Ασφάλιση!

9. Έτσι και με την πολύπλευρη και βαθιά γνώση όλων των πτυχών του Νομικού και Τεχνικού πλέγματος των Ασφαλίσεων, είναι επόμενο να γίνονται δεκτές οι αγωγές στα Δικαστήρια, όπου δεν χωρούν δοτά προνόμια και μονοπώλια, με αποτέλεσμα να ηττώνται ενώπιον της Δικαιοσύνης μεγάλης φήμης και υπόστασης κρατικοτραπεζικές Ασφαλιστικές Εταιρίες από την ιδιωτική και με αποκεντρωμένη μάλιστα έδρα ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ , ευρισκόμενη, με επιλογή της, πλήρως ελεύθερη και εκτός παρασκηνιακών ζυμώσεων, μονοπωλιακών ενώσεων και απαγορευμένων ομαδικών εμπορικών συμφωνιών, νοθείας του ελεύθερου ανταγωνισμού επιχειρήσεων.

10. Στο «δια ταύτα» της Δικαστικής Απόφασης, αναφέρεται ότι υποχρεώνει τους «εναγομένους» (που δεν είναι μόνον οι από την Κυβέρνηση διορισμένοι, εκπρόσωποι της κρατικοτραπεζικής αυτής Ασφαλιστικής Εταιρίας, αλλά και οι ασφαλιζόμενοι αυτής ονομαστικά, με πατρώνυμα και διευθύνσεις κατοικίας τους, που, εκτός από το αρχικό ατύχημα απροσεξίας του οδηγού, σε τίποτε άλλο δεν ευθύνονται ουσιαστικά), να καταβάλουν στην «ενάγουσα», δηλαδή στην ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ , ολόκληρο το ποσό της αγωγής, πλέον νόμιμο τόκο από την επομένη της επιδόσεως της αγωγής μέχρι την εξόφληση των επιδικασθέντων ποσών, πλέον δικαστικών εξόδων της ενάγουσας!

Το ουσιαστικότερο και πολυδιδακτικότερο της όλης αυτής υποθέσεως, που πρέπει να κατανοήσουν καλώς οι ιππεύσαντες δοτή εξουσιαστική κάλαμο, είναι ότι η Απόφαση κρίθηκε ως προσωρινώς εκτελεστή για όλο το απαιτητό ποσό «για να μην επιφέρει η επιβράδυνση της εκτελέσεως σημαντική ζημία στην ενάγουσα» !

Οι Πυθαγόρειοι ιεροφιλόσοφοι και μαθηματικοί έλεγαν: «Αείσω ξυνετοίσι, θύρας δ΄ επίθεσθε βέβηλοι» , δηλαδή: Θα τραγουδήσω για τους συνετούς, οι βέβηλοι κλείστε τις πόρτες και στόματα, προσθέτω.

Από πολλών ετών, αυτά τα «τραγούδια» λέγω, πλην όμως εις ώττα υποδυομένων. κουφών!


Θεσσαλονίκη, Φεβρουάριος 2006

Μελάς Γιαννιώτης