Ποιος ο σημερινός Όμιλος των Επιχειρήσεων «ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ»;

   Δυο Ασφαλιστικές Επιχειρήσεις, Ζωής και Γενικών Κλάδων, μία Τεχνική Εταιρία Παροχής Κάθετων Υπηρεσιών για το αυτοκίνητο, μία Εταιρία Προώθησης Χρηματοοικονομικών Υπηρεσιών και μία Αεροπορική Εταιρία στη Θεσσαλονίκη με 4 πτητικά μέσα, με πολυάριθμο εξειδικευμένο Προσωπικό και ειδικοποιημένες ιδιόκτητες υποδομές, συνθέτουν σήμερα τον Όμιλο Επιχειρήσεών μας, Πανελλήνιας αλλά και Διαβαλκανικής, παροχής κάθετων Υπηρεσιών, πρώτα στη ζωή και υγεία του ανθρώπου και μετά στην περιουσία του.

   Λέγεται ότι στην Αγορά είσθε γνωστοί από τις ασφαλίσεις αυτοκινήτων και την Οδική Βοήθεια, κυρίως στη Β. Ελλάδα.

   Μέχρι πριν από λίγα χρόνια ναι, τώρα όχι. Το Πανελλήνιο Σύστημα Υγείας του Ομίλου μας, με τα, κατά μεγάλη πόλη της χώρας, Κέντρα Ιατρικής Βοήθειας, τις ομάδες Ιατρών μας, τα ιδιόκτητα Ασθενοφόρα μας, τα ευέλικτα και οικονομικά Προγράμματα ζωής, υγείας και παροχών, που προωθήσαμε τα τελευταία χρόνια και τα οποία σώζουν ζωές και ανακουφίζουν πάσχοντες και κινδυνεύοντες σε όλη τη χώρα, μέχρι και τα Βαλκάνια, ανέτρεψαν αυτές τις αρχικές εντυπώσεις περί δραστηριοτήτων μας μόνο στις ασφαλίσεις Αυτοκινήτων και Οδικής Βοήθειας. Εξυπηρετούμε κάθετα ένα σύνολο 400.000 Πελατών στη χώρα μας και οι συνεχείς επεκτάσεις μας, δια των ιδιόκτητων κτιρίων και υποδομών μας στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα με την οκταόροφη οικοδομή μας στη Λ. Συγγρού, όπως και στην Πάτρα και με Μονάδες Παροχής Κάθετων Υπηρεσιών σε όλες τις πόλεις της χώρας, είναι και οι αψευδείς μάρτυρες.

   Ο καθένας μας στην Αγορά μπορεί να βλέπει, όσα θέλει να βλέπει.

   Πώς μπορέσατε να αναπτυχθείτε πανελλαδικά από τη Θεσσαλονίκη σε χώρους και τομείς που, κατά γενική αντίληψη, αρχίζουν και καταλήγουν στην Αθήνα; Υπάρχουν μήπως μυστικά επιτυχίας;

   Έχετε δίκαιο στην άποψη «ροής» από και προς Αθήνα.

   Αν κάποιος έλεγε, πριν από δέκα περίπου χρόνια, ότι Ασφαλιστικές Επιχειρήσεις και δραστηριότητες από τη Θεσσαλονίκη θα μπορούσαν να ανταγωνισθούν τις αντίστοιχες της Αθήνας και του εξωτερικού στην Αθήνα, θα τον θεωρούσαν τρελό, αιθεροβάμονα και ρομαντικό. Υπάρχουν πράγματι πολλά «μυστικά» και δυνατότητες, που δεν υπάρχουν στην Αθήνα, όπως είναι ο νεότερος Κλάδος των Γενικών Ασφαλίσεων «Βοήθεια», που είναι δημιούργημα και κτήμα της Θεσσαλονίκης, λόγω γεωγραφικής της θέσης.

   Η απελευθέρωση του ανταγωνισμού και της αγοράς, δια των Κοινοτικών Οδηγιών του έτους 1992, αντιμετωπίστηκε από τους ρυθμιστές της αγοράς στην Αθήνα με εντελώς λαθεμένες επιλογές τους, προς διατήρηση προνομίων

και μονοπωλίων, που όμως είχαν αφαιρεθεί στην Ευρώπη. Δεν πίστεψαν στον ελεύθερο ανταγωνισμό και στις δικές τους δυνάμεις, ούτε στην ελεύθερη αγορά και έτσι πριόνισαν σιγά-σιγά το κλαδί όπου έπρεπε να στηριχθούν.

   Κόντρα και αντίθετα στο ρεύμα των εξελίξεων του ελεύθερου ανταγωνισμού, συγχωνεύθηκαν και συνενώθηκαν. Αντί να ανοιχθούν ελεύθερα προς την αγορά και τους ασφαλιζόμενους, συνέχισαν την προσφιλή τακτική των εξουσιών και προνομίων, δια των εσωτερικών κανιβαλισμών και ευρύτερων μακιαβελισμών, την κατάληξη των οποίων θα μπορούσε να προβλέψει όποιος γνώριζε Αριστοτέλη. Σταθερά και επί έναν αιώνα τώρα, λειτουργούν οι κεφαλές της ασφαλιστικής αγοράς δι΄ ενός ασφαλιστικού τους Μινώταυρου, που για να επιζήσει πρέπει να κατατρώγει κάθε μικρή και αδύνατη Ασφαλιστική Επιχείρηση!

   Το έτος 1993 ήμουν πρώτο εκλεγμένο μέλος της Εξελεγκτικής Επιτροπής της μίας και συγχωνευθείσας Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιριών της οδού Ξενοφώντος 10-Αθήνα και τα όσα είδα και διαπίστωσα, επειδή ακριβώς γνώριζα Αριστοτέλη, με υποχρέωσαν να αποσυρθώ, μονίμως και οριστικώς, για να σωθώ και να αναπτυχθώ από τη Θεσσαλονίκη, κατά τις θεωρίες του Αριστοτέλη και τις προς Θεσσαλονικείς επιστολές του Απ. Παύλου. Με αυτά πέτυχα και κατακυρίευσα το Βορρά, που παντού και πάντα, είναι ισχυρότερος του Νότου.

   Είχαν προηγηθεί όμως τα εξής σημαντικά:

   Υπήρχε στη Θεσσαλονίκη ένας από τους τελευταίους Εβραίους ικανός Ασφαλιστής, από πατέρα Ασφαλιστή, που αντιπροσώπευε, ως διάδοχος του πατρός του, από το 1908 Ελβετική Ασφαλιστική Εταιρία, Μακεδονικότερος και Ελληνικότερος, όπως διαπίστωσα, όλων μας και ο οποίος μου αποκάλυψε, λίγα χρόνια πριν αποχωρήσει, όλη την πλούσια εμπειρία και γνώση του. Πονούσε πραγματικά την πόλη όπου έζησε και το χώρο των ασφαλίσεων, όπου ήταν εκλεκτότατος και δυναμικότατος, «φόβος και τρόμος» για τους ανταγωνιστές του, απόμακρος όμως και έξω των ρυθμίσεων και κυκλωμάτων. «Αγύριστο» κεφάλι, αλλά καλός και αγαθός!

   Αυτός λοιπόν και για τους δικούς του λόγους, με επέλεξε, με έβαλε μπροστά και δική του ιδέα -μεταξύ άλλων- ήταν να ιδρύσουμε στη Θεσσαλονίκη τοπικό Σωματείο από το έτος 1985, του οποίου υπήρξε και πρώτος Πρόεδρος, με πρώτο Αντιπρόεδρο έναν άλλον, εξίσου ικανό και τεχνικό Ασφαλιστή της Θεσσαλονίκης, Αντιπρόσωπο τότε Αμερικανικής Ασφαλιστικής Εταιρίας και πρώτο Γενικό Γραμματέα εμένα, εκπρόσωπο τοπικής Ελληνικής Ασφαλιστικής Εταιρίας, με την προφητεία και εντολή ότι: «εμείς οι εκπρόσωποι ξένων Εταιριών αργά ή γρήγορα θα φύγουμε από το χώρο, αλλά εσύ θα μείνεις αν κρατήσεις με νύχια και με δόντια το τοπικό Σωματείο, τόσο για την προστασία σας από τους αχόρταγους της Αθήνας, όσο και για τη μνήμη και τιμή των παλαιών ικανών Ασφαλιστών της Θεσσαλονίκης, που χάρισαν στις παρούσες και επόμενες γενεές μία Πλατεία και Οδό Αριστοτέλους από το 1917, όμοια των οποίων δεν πρόκειται να ξαναδεί η Ελλάδα»! Όταν τον ρώτησα πώς θα μπορέσω να κρατήσω μόνος μου ένα Σωματείο Ασφαλιστών στη Θεσσαλονίκη, μου απάντησε με την Εβραϊκή παροιμία: «Μοναχός σου χόρευε και όσο θέλεις πήδα»! Και συμπλήρωσε: «Όλα τα Σωματεία, Κόμματα και Κράτος προσωπικά είναι στην Ελλάδα. Γίνε βοσκός και όχι πρόβατο»!

   Μου έδωσε «ευχή και κατάρα» να κρατήσω και αν μπορέσω να τιμήσω την Ιστορία των Θεσσαλονικέων και Μακεδόνων Ασφαλιστών και να την παραδώσω «όχι μπρε μικρότερη», προς συνέχισή της! Αυτό το βαθύτατα εβραϊκό «όχι μπρε μικρότερη», είναι ακριβώς ο όρκος των αρχαίων και τότε νέων πολιτών της Αθήνας, που, όταν παραλάμβαναν «τα όπλα τα ιερά», μια ασπίδα και δύο δόρατα, ορκίζονταν ότι «δε θα παραδώσουν την Πατρίδα μικρότερη»! Από τον όρκο αυτό και έκτοτε μεγαλώνει η Αθήνα και μικραίνει η Ελλάδα! Τα ίδια, περίπου, μου είχε αναφέρει ένας άλλος παλαιός Έλληνας Ασφαλιστής της Θεσσαλονίκης που, κάποτε, είχε λειτουργήσει την Ασφαλιστική Εταιρία «ΔΗΜΗΤΡΑ», όπως και ένας άλλος πραγματικά λεβεντάνθρωπος Ασφαλιστής και αυτός από πατέρα Ασφαλιστή, με καταγωγή του από τη Σιάτιστα Κοζάνης, που διαδέχθηκα στο τότε «Υποκατάστημα Β. Ελλάδος» της Γερμανικής «NORDSTERN» και ο οποίος μου εξήγησε ότι οι Θεσσαλονικείς Ασφαλιστές έκαναν οι ίδιοι Τιμολογήσεις ασφαλίστρων Πυρός μέσω του Ιστορικού τους Σωματείου Ασφαλιστικών Πρακτόρων Θεσσαλονίκης «εργαλεία και μεγαλεία της δουλειάς μας, που μας τα στέρησαν οι Αθηναίοι ανταγωνιστές μας»! Παρόμοιες τιμολογήσεις έκαναν οι Ασφαλιστές της Πάτρας στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, πριν τους κατασπαράξουν οι παμφάγοι της Αθήνας.

   Όλα αυτά και άλλα, θετικά και αρνητικά του χώρου, βρήκαν «πρόσφορο έδαφος» τότε σε μένα επειδή ένας πανέξυπνος και ικανότατος Ελβετός

Αντασφαλιστής, ESCHΒACHER το όνομά του, που, δια της Ζυρίχης, εκπροσωπούσε στην Ευρώπη την Αμερικανική Αντασφαλιστική Εταιρία «GENERAL RE» και μου τον έφεραν στη Θεσσαλονίκη δύο, στην Αθήνα, τότε υπέροχοι άνθρωποι εκπρόσωποί του (Μωϋζεδάκης και Χαριτόπουλος) και ο οποίος μου δίδαξε ότι «δεν αρκούν οι θεωρίες του Αριστοτέλη για τη Δόση και Λήψη στις ιδιωτικές συναλλαγές δια της Μεθόδου του πρέπει, που διδάσκονται πανάκριβα στην Αμερική. Το άνοιγμα των κλειστών αγορών από μικρούς γίνεται με τη Μέθοδο του ΜΑΟ ΤΣΕ ΤΟΥΝΓΚ της Κίνας», την οποία και μου εξήγησε λεπτομερώς και μου την επιβεβαίωσε ένας δεύτερης γενιάς Θεσσαλονικιός Αντασφαλιστής στην Αμερική, ο PAUL APOSTOLOS.

   Την εφάρμοσα κατά γράμμα, μου πήρε 25 χρόνια και πέτυχα όσα ούτε και εγώ ανέμενα.

   Τώρα μπορώ να την αποκαλύψω, όπως την παρουσίαζε ως μουσικό θέαμα το περίφημο «LIDO» του Παρισιού, όπου πήγα και την είδα μαζί με τον Κεφαλλονίτη διεθνή Επιχειρηματία και μεγάλο Ασφαλιστή τότε, Κώστα Καλογερόπουλο.

   «Μία μικρή σταγόνα, άσημη και απόμακρη, αν ενωθεί με όμοιες άλλες, κάνουν ένα μικρό ρυάκι και πολλά από αυτά σχηματίζουν ένα ποταμάκι, ενώ πολλά από αυτά δημιουργούν ένα μεγάλο ποτάμι. Πολλά από αυτά κάνουν χείμαρρους που παρασύρουν τα πάντα στο διάβα τους»!

   Έτσι κατέκτησε την Κίνα ο ΜΑΟ ΤΣΕ ΤΟΥΝΓΚ και έτσι, πριν από 25 χρόνια, ξεκίνησα από τα ξεχασμένα 17 χωριά του τριγώνου πάνω από την Ορεστιάδα του Έβρου, όπου ζυμώθηκα και οσμώθηκα με τους απλούς και καλούς εκεί κατοίκους, γίναμε φίλοι στα κυνήγια, τους τίμησα και με τίμησαν για πολλά χρόνια στην Ορεστιάδα, αλλά άφησα «έξω» αρχικά την αστική Αλεξανδρούπολη, όπως και άλλα αστικά κέντρα. Κατά τον ίδιο τρόπο, γύρισα και όργωσα με τους Συνεργάτες μου όλη τη χώρα, πάντα όμως με «ρυάκια» και «ποταμάκια» μέχρι τα «τείχη» των μεγάλων πόλεων. Στο δεύτερο και τρίτο «γύρο» και όταν τα «ποταμάκια» έγιναν «ποταμοί και χείμαρροι», που με ρίζωσαν βαθιά στη Θεσ/νίκη και με έκαναν πρώτο και πανίσχυρο στη Βόρεια Ελλάδα,  εμφανίσθηκα στην Αθήνα με οκταόροφη ιδιόκτητη οικοδομή Γραφείων Κάθετων Υπηρεσιών, που αν τολμούσε κάποιος να το φαντασθεί    -και όχι να το πραγματοποιήσει- θα τον οδηγούσαν στο… Δαφνί!! Ακριβώς επειδή όλοι κάνουν το ίδιο λάθος και προσπαθούν να κατακτήσουν την Ελλάδα από την Αθήνα! Και επειδή δεν τα καταφέρουν, μικραίνουν την Ελλάδα από την Αθήνα και την περιορίζουν στα ίδια πάντα οκτώ χιλιόμετρά της!

   Πότε και πώς μπήκατε στο χώρο των Ασφαλίσεων;

   Στη λεγόμενη «Κοινωνική Ασφάλιση» (ΙΚΑ) με έβαλαν υποχρεωτικά το έτος 1958, σε ηλικία 19 ετών, όταν άρχισα να εργάζομαι στην ανέγερση του πρώτου ηλεκτροπαραγωγικού εργοστασίου της Πτολεμαϊδος. Στο χώρο των Ιδιωτικών Ασφαλίσεων με έβαλαν πάλι υποχρεωτικά, όταν το έτος 1964 και σε ηλικία 25 ετών, προσλήφθηκα με διαγωνισμό ως Υπάλληλος της Εμπορικής Τράπεζας, στο Υποκατάστημα Λ. Συγγρού, απέναντι από τους στύλους του Ολυμπίου Διός (του Ολύμπου της Μακεδονίας για να μη… παρασυρόμαστε), όπου με υποχρέωσαν να κάνω «ασφαλίσεις» στα τυφλά και χωρίς να γνωρίζω απολύτως τίποτε απ΄ αυτές στο γκισέ και στους δανειοδοτούμενους, με πρόσθετη αμοιβή μου, από κάποιο «ΦΟΙΝΙΚΑ», που δεν ήξερα τι ακριβώς είναι, με επιπρόσθετες δρχ. 150 το μήνα, που ήταν τότε το 10% του τραπεζικού μισθού μου! Πήγα στην Τράπεζα επειδή δεν ήμουν ήδη Σπουδαστής της Στατιστικής και δεν είχα τα έξοδα σπουδών.

   Συνειδητά και κατ΄ επιλογή μου, στο χώρο των Ιδιωτικών Ασφαλίσεων μπήκα το έτος 1968 και αφού, λόγω μεταθέσεώς μου στην Εμπορική Τράπεζα Κοζάνης και μετέπειτα Θεσσαλονίκης, κατάφερα να αποφοιτήσω από τη Σχολή Στατιστικής Πειραιώς -τώρα Πανεπιστημίου Πειραιώς- όπου ο τότε Καθηγητής και μετέπειτα επιφανής Νομικός Σύμβουλος της Ενώσεως των «ξένων ασφαλιστικών εταιριών» οδού Ξενοφώντος, όπως την αποκαλούσαν οι παλαιοί Ασφαλιστές, Γιάννης Κουτσογιάννης, με μετέπεισε με το «ατράνταχτο» επιχείρημα: «Ούτε υποτροφία θα πάρεις, ούτε στη Ρώμη θα πας, διότι η Δημογραφία και η Δημοσιογραφία που σου καρφώθηκαν στο νου δε βγάζουν χρήματα. Εσύ έχεις στόφα Ασφαλιστή και στις ασφαλίσεις θα πετύχεις. Έλα να σε οδηγήσω εκεί που πρέπει».

   Χέρι-χέρι και εκών-άκων, οδηγούμαι στην οδό Καραγεώργη Σερβίας 8, στον τότε Γενικό Διευθυντή της «Εθνικής» Ασφαλιστικής, ενώπιον ενός γίγαντα και διοπτροφόρου -όπως μου φάνηκε- και ακούγω τον Καθηγητή να λέγει: «Κωνσταντή, σου έφερα τον αυριανό Ασφαλιστή της Ελλάδος»!

   Ο Κων. Κανάρης, ικανότατος και διορατικότατος, όπως ήταν, μου λέγει: «Θα σε ήθελα εδώ αλλά θα έχεις το νου σου στη Μακεδονία και στη Θεσσαλονίκη, οπότε από αύριο προσλαμβάνεσαι στα εκεί Γραφεία μας και φεύγα αμέσως»!

   Πήγα στα τότε Γραφεία, κάπου προς την παραλία, είδα κάποιους αρτηριοσκληρωτικούς και κουμπωμένους και… έφυγα αμέσως!

   Άρχισα ως ελεύθερος Πράκτορας με ένα μικρό Γραφείο μου στην οδό Ερμού 25 στη Θεσσαλονίκη με τη γυναίκα μου και γρήγορα, κατέληξα μισθωτός Διευθυντής Υποκαταστήματος Β. Ελλάδος της τότε μεγάλης σχολής της Γερμανικής «NORDSTERN» και του καλύτερου μέχρι τώρα Ασφαλιστού, Δ. Καλεθριανού, που υπήρξε και ο πραγματικός Δάσκαλός μου στα τεχνικά των Ασφαλίσεων. Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που κανένας από τους σημερινούς αμνήμονες Ασφαλιστές και τις Οργανώσεις τους δεν μπόρεσαν να τιμήσουν τη μνήμη του. Και δεν είναι ο μόνος…

   Στην 35ετών πορεία σας συγκρουσθήκατε με πολλούς και ακολουθείτε ακόμη δικό σας δρόμο, που πολλοί το θεωρούν αντίθετο στα κοινά του χώρου.

   Αν δεις την πορεία αυτή με έδρα και κέντρο τη Θεσσαλονίκη, θα τη βρεις ορθή και φυσιολογική. Αν τη δεις από Αθήνα, θα τη βρεις στραβή και ανάποδη. Έχω μία πλούσια εμπειρία, μοναδική θα έλεγα, στην αλλαγή της «ροής» των ασφαλιστικών πραγμάτων και θα σας αναφέρω ένα ενδεικτικό γεγονός, που μοιάζει με Ανέκδοτο!

   Όταν, μετά την πρώτη μου ατυχή προσπάθεια ιδρύσεως και λειτουργίας στη Θεσσαλονίκη της πρώτης μου μικρής Ασφαλιστικής Εταιρίας «ΔΙΑΝΑ», όπου κατείχα το 25% αυτής με συνεταίρους «άμουσους» της Επιστήμης και του ασφαλιστικού πόνου και αποχωρήσας εξ αυτής ίδρυσα την πρώτη Ασφαλιστική του Ομίλου μου, κατά το «μοναχός σου χόρευε» του σοφού Εβραίου Ασφαλιστή, εμφανίσθηκα στην Αθήνα ως εκπρόσωπος της νέας μου Εταιρίας στα «κοινά», όπως λέγονται αλλά δεν είναι και ποτέ δε θα γίνουν μεταξύ ανταγωνιστριών εμπορικών Επιχειρήσεων, μου έγινε η εξής «υποδοχή», μεταξύ αστείου και σοβαρού: «Για πες μας ρε Θεσσαλονικιέ ξύπνιε, που ιδρύεις Ασφαλιστικές Εταιρίες με έδρα τη Θεσσαλονίκη, το νόμισμα γιατί το κόψαμε στρογγυλό»;

   Στο, εμφανώς υπονοούμενο, του εφυολογήματος αυτού απάντησα με το ερώτημα: «Κύριοι συνάδελφοι, δεν έχω εμπειρία, ούτε λόγο σ΄ αυτά. Πείτε μου εσείς γιατί το κόψατε στρογγυλό και όχι τετράγωνο»;

   «Για να κυλάει βρε αγαθέ από πάνω προς τα κάτω», ήταν η «θριαμβευτική» τους απάντηση και με πολλούς γέλωτες!!

   Σκέφθηκα προς στιγμή να επικαλεστώ τον Αριστοτέλη, που μας έδωσε τη διεθνώς χρησιμοποιούμενη λέξη «οικονομία» και την όρισε ως «νόμο του οίκου» -κάθε οίκου- μετρούμενη δια νομίσματος, το οποίο δεν είναι «φύση αλλά νόμω, δια τούτο και τούνομα αυτού εκ του νόμου», αλλά προτίμησα τον τότε Υπουργό Ε. Γιαννόπουλο, για να γίνω άμεσα κατανοητός και ο οποίος τότε Υπουργός σατυρίζονταν αντιπολιτευτικώς για ένα αθώο φραστικό λάθος του περί «Οροπεδίου» αντί «Λεκανοπεδίου» Αττικής.

  «Ορθά λέγετε κύριοι Συνάδελφοι και ορθά ενεργώ, επιλέγων την παραλία της Θεσσαλονίκης ως έδρα των Ασφαλιστικών μου Εταιριών. Σεις επιλέξατε το “Οροπέδιο” και βαίνετε κατά τον ανάρου, όπως μας έλεγαν στο Στρατό, τον ποταμό»!

   Έκτοτε, δε διακόψαμε μόνο τις συζητήσεις μας περί «ροής» του νομίσματος, που έχει δύο όψεις και όχι μία, αλλά όλες τις σχέσεις και τις επαφές μας περί κενών, κοινών!

   Αγαπητέ μου Φίλε, κάθε ζωντανός τόπος οφείλει να έχει και την Αγορά του και τα κοινά του! Αυτό λέγει και διδάσκει η αληθής Ιστορία κάθε ικανού λαού.

   Αν λειτουργούν από άλλους τόπους υπέρ ενός τόπου και από πολλούς για λίγους, τότε δεν είναι κοινά, αλλά κενά ηθικής και αρετής. Νομίζω ότι είμαι σαφής και μιλώ ντόμπρα, καθαρά και Μακεδονικά!

   Έτσι όμως αρνείσθε την ενιαία εκπροσώπηση του επαγγελματικού σας κλάδου και την επίλυση των προβλημάτων του.

Οι ασφαλίσεις, ως Θεσμός αιώνων και Επιστήμη, δεν είχαν, δεν έχουν και δε θα έχουν προβλήματα. Οι Φορείς που τον υπηρετούν, δηλαδή οι επιμέρους Ασφαλιστικές Επιχειρήσεις και τα Πρόσωπα, είχαν και έχουν προβλήματα, τα οποία ούτε κοινά είναι, ούτε κοινώς επιλύονται.

   Είμαι αυτοδημιούργητος Επιχειρηματίας στη Θεσσαλονίκη, έμαθα να εργάζομαι νύχτα-μέρα επί 45 χρόνια, χωρίς αργίες και διακοπές και δεν έχω κανένα απολύτως κοινό με τους διορισμένους Υπαλλήλους Κρατικών Επιχειρήσεων ή άλλων Διεθνών και άγνωστης Μετοχικής σύνθεσης Επιχειρήσεων, που, εκ του ασφαλούς, ενεργούν ως δήθεν Επιχειρηματίες και δήθεν Εργοδότες, ορθώς φροντίζοντες πρωτίστως για τους μισθούς, τα άπειρα επιδόματα και τις καρέκλες τους. Δεν τους κατηγορώ, αλλά η περί κοινών συνταγή και σύνθεση αυτής εξαρχής είναι λάθος και ανόμοια.

   Το ίδιο θα έκανα και εγώ αν παρέμενα μισθωτός, χωρίς το ρίσκο του Ιδιώτη-Επιχειρηματία, χωρίς αγωνίες και χωρίς Κεφάλαια. Δε μπαίνουν όλα τα πράγματα μέσα σε ένα τσουβάλι και δεν είναι όλα κοινά και ίδια στο χώρο μας, που από τη φύση του πρέπει να είναι ελεύθερος και έντονα ανταγωνιστικός.

   Για ποιον επαγγελματικό κλάδο μιλούμε λοιπόν;

   Αμφιβάλλω αν, όσοι απομείναμε ως ελεύθεροι Επιχειρηματίες, αρκούν για ίδρυση Σωματείου Επιχειρηματιών και όχι Μισθωτών! Είμαι και πάντα ήμουν πρόθυμος Υπηρέτης αληθώς κοινών και ομοίων, αντίθετος σε ανόμοια.

   Ποια η γνώμη σας για τη νέα Εποπτεία της Ιδιωτικής Ασφάλισης;

   Στις Βορειοελλαδικές και λοιπών περιοχών λιακάδες μας θα κρατούμε περισσότερες ομπρέλες, όταν βρέχει και πνίγονται στην Αθήνα!

   Πώς βλέπετε ότι θα εξελιχθεί ο κλάδος ασφάλισης αυτοκινήτων τα επόμενα πέντε χρόνια;

   Είμαι τριάντα πέντε χρόνια στο χώρο αυτό και κουράστηκα να ακούω, να βλέπω και να διαβάζω τις ίδιες κινδυνολογίες και δαιμονισμούς για το αυτοκίνητο, το οποίο όλοι το αρμέγουν και από το οποίο όλοι αποζούν και έχω την εξής απλή ερώτηση: Αν η ασφάλιση του αυτοκινήτου είναι ζημιογόνα, καταστρεπτική κ.λπ., τότε γιατί κόπτονται και σφάζονται γι΄ αυτήν; Γιατί δεν αποσύρονται από την ασφάλισή του, όπως έχουν δικαίωμα και υποχρέωση έναντι των Εταιριών τους; Μήπως δεν μπορούν να επιζήσουν χωρίς τον «τροφοδότη» τους; Η νοικοκυρεμένη και σφιχτή Εταιρία μου, με τα μισά ασφάλιστρα αυτοκινήτων, μεγάλωσε και γιγαντώθηκε. Και αυτός ο Κλάδος θα είναι η Βάση και η Πηγή «ζωής» για όλους μας!

   Θα δούμε στα επόμενα πέντε χρόνια, αυτά που έπρεπε να δούμε από το 1992 και αυτά που μόνον η ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ είχε το θάρρος και τη δύναμη να υλοποιήσει υπό τόνους λάσπης και απίστευτους διωγμούς των κλειστών κυκλωμάτων της «ροής», που την αντέστρεψε! Οι ασφαλιζόμενοι και κατά το συμφέρον τους, θα ρυθμίζουν την αγορά και κανέναν δε θα μπορεί να σώσει καμία Επιτροπή Εποπτείας, όπως δεν τους έσωσε και καμία συνένωση ή ένωση! Αυτά σας τα δίδω στατιστικώς επιβεβαιωμένα. Θα γίνουμε Ευρωπαίοι και στον κλάδο αυτοκινήτων, όπου δε θα μπορέσουν να παραμείνουν ούτε οι Κρατικές, ούτε οι Αλλοδαπές, αλλά μόνον Ιδιωτικές και ευέλικτες Επιχειρήσεις των Ελλήνων -και όχι ξένων- Ασφαλιστών! Η εξέλιξη αυτή είναι ορατή και δια «γυμνού οφθαλμού», αλλά πολλοί χρειάζονται «γυαλιά» για να τη δουν!

  Να θυμόσαστε τη σοφία «παπούτσι από τον τόπο σου», ιδιωτικό, φθηνό και ευέλικτο!

   Τι ποσοστό Πρακτόρων, κατά τη γνώμη σας, θα καταφέρει να ασφαλιστεί για Επαγγελματική Αστική ευθύνη, σύμφωνα με τη νέα Οδηγία της Ε.Ε.;

   Το δαιμόνιο του Έλληνα επαγγελματία δεν έχει όρια. Και δε βλέπω ανυπέρβλητα κωλύματα στην Οδηγία, που θα ισχύσει από το πρώτο 15ήμερο του επόμενου έτους 2005. Όλα θα εξαρτηθούν από το πώς θα ενσωματωθεί η Οδηγία στο Εθνικό μας Δίκαιο, όπου δεν αποκλείω τα συνήθη φαινόμενα λεηλασίας και κανιβαλισμού και της τάξεως των Διαμεσολαβούντων. Στις 30 Μαρτίου 2003 θα έχουμε την πρώτη ένδειξη από το σχέδιο της 12μελούς Επιτροπής που το ετοιμάζει, κόστους «50.000 Ευρώ περίπου» για το Δημόσιο.

   Στο χώρο μας, θα ήθελα να δω ένα νόμο που να κοστίζει πολλά σε λίγους και να δίδει πολλά σε πολλούς. Συνεχώς βλέπω το αντίθετο!

   Γιατί οι κλασικές ασφαλίσεις Πυρός και ιδιαίτερα των κατοικιών έμειναν πίσω και το 70% αυτών είναι ανασφάλιστα;

   Πρώτα γιατί οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης και ειδικά όσοι δεν μπορούν να διακρίνουν την ασφάλεια από την ασφάλιση και τα ασφάλιστρα από το ασφάλισμα, αποτρέπουν τον Έλληνα πολίτη από τα ωφελήματα και την προστασία της ασφάλισης λέγοντες και ισχυριζόμενοι δημοσίως, χωρίς να αποστέλλονται σε νυκτερινές σχολές αγραμμάτων, ότι από τις Ασφαλιστικές Εταιρίες εισπράττονται… ασφάλιστρα! Ποιοι και πόσοι γνωρίζουν τι είναι το ασφάλισμα, για να το έχουν και στα σπίτια τους; Μπορείς να έχεις κάτι που δε γνωρίζεις τί ακριβώς είναι;

   Δεύτερον, οι παντός είδους Ασφαλιστές δεν αποζούν από τις αμοιβές ασφαλίσεως σπιτιών, όπως κάποτε αποζούσαν οι παλαιοί επαγγελματίες Ασφαλιστές στη Βόρεια Ελλάδα μόνον από τις ασφαλίσεις Πυρός και Θαλάσσης, προτιμούντες πλέον προσοδοφόρους κλάδους και τρίτον -θα σας φανεί περίεργο- οι ίδιες οι Ασφαλιστικές Εταιρίες έπαυσαν να διδάσκουν τον κλάδο Πυρός και ιδιαίτερα κατοικιών, αναμένουσες «έτοιμη τροφή» από τα δάνεια των Τραπεζών, για τα οποία κάποτε είχε κηρυχθεί «ανένδοτος αντιτραπεζικός αγώνας», που τον καταπρόδωσαν όσοι τον είχαν κηρύξει, αφού διαπλέχθηκαν με Τράπεζες και απέμεινα σε μία -για τελευταία μου φορά- Γενική Συνέλευση των ενεδωσάντων «ανένδοτων» ο μοναδικός αυτού υποστηρικτής, χωρίς να ντραπεί από αυτούς, κανείς! Θυσιάστηκε ο Θεσμός και η Επιστήμη στο βωμό του εύκολου και βιομηχανικού κέρδους τρίτων και έτσι έμειναν ανασφάλιστες οι κατοικίες των Ελλήνων. Δεν είναι και ποτέ δεν ήταν «στραβός ο γυαλός», στις ασφαλίσεις. Οι Ασφαλιστές «αρμενίζουν» στραβά!

   Ποια η γνώμη σας για το «BANKASSURANCE» στη χώρα μας;

   Ειδικά για την ψυχοσύνθεση του Έλληνα, είναι αφύσικο και αποτρεπτικό σύστημα.

   Οι ασφαλίσεις πωλούνται, ενώ τα δάνεια αγοράζονται. Υπάρχει μεγάλη διαφορά. Η ασφάλιση, κάθε ασφάλιση, δεν τυποποιείται, δεν μπαίνει στο «ράφι» και δεν πωλείται από εκεί, παρά μόνο υπό πίεση και για άλλους λόγους. Μόλις λήξουν οι λόγοι πίεσης, «λήγει» και η ασφάλιση, ακριβώς διότι η Ασφαλιστική Επιχείρηση και η ασφάλιση είναι ελεύθερη διαπροσωπική σχέση, ενώ η Τράπεζα και το δάνειο, αναγκαστική. Δεν πηγαίνουμε στον Οφθαλμίατρο όταν μας πονάει το δόντι, ούτε είναι τυχαίο το γνωστό: «έκαστος στο είδος του». Θεσμικά και συναλλακτικά, η Ασφάλιση προηγείται.

   Πιστεύω ότι θα μπορούσε να έχει καλύτερη τύχη στη χώρα μας το σύστημα του Ασφαλειοτραπεζιτικού και όχι του Τραπεζοασφαλιστή. Συνεργάζομαι με Τράπεζες στον τομέα αυτό, γνωρίζω ότι προσεγγίζεται ευκολότερα ο Δανειολήπτης και Καταναλωτής Τραπεζικών Υπηρεσιών από τον Ασφαλιστή, παρά από τον Τραπεζιτικό και θα συνιστούσα να προωθηθεί το Φιλικό και ευέλικτο «INSURBANK» αντί του ψυχρού και αλύγιστου «BANKASSURANCE». Και μπορεί να αλλάξει, διότι στη χώρα μας απέμειναν ελάχιστοι Ιδιώτες Τραπεζίτες ενώ υπάρχουν χιλιάδες Τραπεζιτικοί υπάλληλοι, ένας των οποίων υπήρξα και γνωρίζω τα «μέσα και τα έξω» της εξαιρετικά ευαίσθητης αυτής εργασίας.

   Ο Τραπεζίτης δε θα γίνει ποτέ Ασφαλιστής, ενώ ο Ασφαλιστής μπορεί να γίνει και Τραπεζίτης. Αντίθετα, ο Τραπεζιτικός υπάλληλος δε θα γίνει ποτέ Πωλητής, ενώ ο Ασφαλιστής, με οποιαδήποτε ιδιότητά του, είναι πρώτα Πωλητής!

   Αυτά είναι γνωστά και μόνον οι «εξωγήϊνοι» δεν τα γνωρίζουν, πολλοί των οποίων προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι UFO επί γης!

   Κάνατε προσπάθεια δημιουργίας Direct Selling και ποιο το αποτέλεσμα;

   «Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού»! Εγώ το «διέπραξα»!

   Έκανα δύο φορές το ίδιο λάθος και τα «μάζεψα» ως παθών, αλλά και μαθών!

   Την πρώτη φορά μετά από έρευνα και πολύ «διάβασμα» στην ασφαλιστική αγορά των Η.Π.Α., από όπου έφερα πολλά χρήσιμα, αλλά εδώ οι DIRECT Πωλήσεις με ειδικά εκπαιδευμένους και έμπειρους της χώρας αυτής Οργανωτές-Πωλητές διέγραψαν τροχιά φωτοβολίδας! Τη δεύτερη εξαιτίας των ανατροπέων των ασφαλιστικών θεσμών τους Άγγλων, πλήρως αποτυχημένη, αφού εδώ είναι Ελλάδα και Βαλκάνια!

   Σήμερα, ρυθμιστής του παιχνιδιού στις ασφαλίσεις δεν είναι ούτε οι Εταιρίες, ούτε οι ασφαλιζόμενοι, ούτε οι γνωστοί Επαγγελματίες Διαμεσολαβητές, αλλά η Αυτού Μεγαλειότης «ο Άγνωστος Μεσάζων»,
που ρυθμίζει τους πάντες και τα πάντα!

   Όχι ο εμφανής, επίσημος, φορολογούμενος, επαγγελματίας, αδειούχος, έμπειρος και φημισμένος, αλλά ο κρυφός και πανταχού παρών ανώνυμος, αφορολόγητος και χιλίων προσώπων, τρομερός και ασύλληπτος «μεσάζων», σύγχρονη Λερναία Ύδρα, που βρίσκουν συνεχώς μπροστά τους και εμπόδιο οι επαγγελματίες Ασφαλιστές!

   Για ποιο, λοιπόν, Direct Selling μπορούμε να μιλούμε στην Ελλάδα του ασύλληπτου παραεμπορίου και των ανερμήνευτων συμπλεγμάτων μας;

   Για όλη αυτή την τραγική κατάσταση ποιοι ευθύνονται;

   κ. Μωράκη, αυτή είναι η Ελλάδα! Το είπε ο προηγούμενος Πρωθυπουργός της χώρας. Τα όσα ανέφερα για το χώρο των ασφαλίσεων ωχριούν μπροστά στα όσα συμβαίνουν στην ευρύτερη ζωή του τόπου μας. Τα θεωρώ πταίσματα και ζούμε με αυτά, που αναλογικά συμβαίνουν και εις… Παρισίους!

   Η διαφορά εδώ είναι ότι, αν και όταν, το φτωχό και αδύνατο Κράτος μας αποκτήσει την ισχύ και τον πλούτο μέρους των Πολιτών του, αν και όταν διδαχθεί η λήψη και δόση στις ιδιωτικές συναλλαγές, κατά τη Μέθοδο της Αρετής του Αριστοτέλη με τις έννοιες του πρέπει στις διαστάσεις του όταν, όσο, όπου και όπως πρέπει, που είναι και τα θεμέλια του Θεσμού και της σημερινής Επιστήμης των Ασφαλίσεων, ίσως τότε μπορέσουν, οι αποφασίζοντες και ρυθμίζοντες τα του χώρου των ασφαλίσεων, να αντιληφθούν ότι πρώτιστο καθήκον τους είναι να ενημερώσουν και να εκπαιδεύσουν τον Έλληνα Πολίτη, τουλάχιστον στα οφέλη που του προσφέρει η ασφάλιση (χωρίς το ποιος την προσφέρει) και τα βασικά δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του έναντι του Ασφαλιστού του, που αυτός ασφαλώς είναι μία -οποιαδήποτε- αξιόπιστη και φερέγγυα Εταιρία, όπως ακριβώς η Ενωμένη Ευρώπη ενημερώνει τους Πολίτες της εγγράφως. Εδώ, ο Έλληνας Πολίτης το μόνο που πληροφορείται, συνεχώς και ηχηρώς, είναι ότι οι Ασφαλιστικές Εταιρίες είναι μόνιμα αφερέγγυες και κλείνουν ! Έλεος! Ο ευτελισμός του Θεσμού και η συκοφαντία έγιναν τρόπος ζωής!

   Πότε και ποιος, επιτέλους, θα πιάσει από το αυτί και θα υποχρεώσει κάθε πονηρό δηλωσία να αποκαλύψει με στοιχεία ποιες είναι οι «αφερέγγυες Ασφαλιστικές Εταιρίες», πώς και γιατί έγιναν, ποιοι τις καλύπτουν και γιατί δεν ορίζεται χρόνος εξυγίανσής τους, όπως προβλέπεται, αντί του κανιβαλισμού και ενταφιασμού τους ετησίως, ενώ είναι ακόμη ζωντανές; Άλλως, θα πρέπει να οδηγείται πάραυτα σε αρμόδιο Εισαγγελέα -αν και κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να υπάρχει αυτεπάγγελτη δίωξη- από κάθε ζημιούμενο Πολίτη, αλλά και Ασφαλιστές, Σωματεία, Δικηγόρους και αμέτρητες Εποπτεύουσες Αρχές! Πότε -επιτέλους- θα παύσει η Αγορά μας να είναι ζούγκλα Αφρικής;

   Αν αυτά τα εντέχνως «αόριστα» των συνεχών δηλώσεων και πονηρά  τεχνάσματα κατασπιλώσεως, γενικώς και συλλήβδην, του όλου επαγγελματικού χώρου, δια της κατάπτυστης και απαγορευμένης αποστολής μηνυμάτων απευθείας στο υποσυνείδητο του Πολίτη, που δεν έχει τη δυνατότητα κρίσης αυτών, συνέβαιναν στην Αμερική ή σε άλλες χώρες στην Ευρώπη, θα προκαλούσαν θύελλα αντιδράσεων με ομοβροντίες αγωγών και μηνύσεων κατά των κατ΄ επάγγελμα και σιτισμό δηλωσιών! Εδώ όμως είναι Ελλάδα και Βαλκάνια των γνωστών και δεδηλωμένων «προστατών» της βιαζόμενης Αγοράς.

   Ανατροπή της ροής των πραγμάτων χρειαζόμαστε στο χώρο μας και δεν μου είναι δυνατό μόνος μου να ανατρέψω τα πάντα. Ας βοηθήσουν και κάποιοι άλλοι Ιδιώτες Επιχειρηματίες, όπως και όπου μπορούν. Θα ωφεληθούν πρώτα οι ίδιοι, αλλά και το σύνολο. Έπραξα το καθήκον μου κατά Αριστοτέλη και έχω ήσυχη συνείδηση! Και αυτό πρέπει να το ζήσεις για να το αισθανθείς!

   Σας ευχαριστώ θερμά που μου δίδετε την ευκαιρία να εκφράσω από το έγκυρο επιστημονικό σας Περιοδικό τους στοχασμούς και τις σκέψεις μου, στα πλαίσια της πολυφωνίας και της από άλλη οπτική πλευρά και αντίληψη Ασφαλιστικής Αγοράς της χώρας μας.