Ο Μελάς Γιαννιώτης είναι μία ιδιόμορφη φύση ανθρώπου. Ανήσυχο πνεύμα, αεικίνητος, πολυσύνθετος, πολυεργατικός και πολυδημιουργικός. Από μικρός και αδιαλείπτως σκέπτεται, εργάζεται, δημιουργεί και καινοτομεί. Ακούραστος, ασυμβίβαστος και επίμονος.

Γεννήθηκε στην φύση, έζησε στην φύση, παιδεύτηκε, ψήθηκε και αυτοδημιουργήθηκε. Έτσι και συνεχίζει. Προσθέτει και ουδέποτε αφαιρεί. Οραματίζεται και υλοποιεί, προσφέρει και καθοδηγεί.

Μπορεί και συντονίζει ταυτόχρονα πολλά και διαφορετικά αντικείμενα εργασιών και είναι πανταχού παρών και τα πάντα ποιών.

Εκ βιοτικών αναγκών και μέχρι την αποπεράτωση των Γυμνασιακών του σπουδών και την εκπλήρωση πολλών και μακρόχρονων τότε στρατιωτικών υποχρεώσεων, απέκτησε όλων των ειδών τις εργασιακές εμπειρίες, αθλήματα και λοιπές ενασχολήσεις. Πολύ νωρίς διαπίστωσε ότι στον επαγγελματικό και κοινωνικό χώρο τα πάντα λειτουργούν κυκλωματικά και εξαρτώνται από τον «παρά», τα «χαρτιά», το «οικογενειακό τζάκι» και τον όποιο «μπάρμπα» σε Λέσχη και Οργάνωση ή κρατισμό. Ο ίδιος όμως δεν διέθετε κανένα απ΄ αυτά τα «συστατικά» εισόδου και ανόδου στην κυκλωματική κοινωνία.

Στην αρχή προσπάθησε να δημιουργήσει κάποια από αυτά και να μπει στην σφιχτή τοπική κοινωνία, της δικής του επαρχίας, ενώ οι μεγάλες τάξεις του φαινόταν απροσπέλαστες. Σε ηλικία 22 ετών ιδρύει τον Σύλλογο Συμπατριωτών του Πτολεμαΐδας «Ο Προφήτης Ηλίας» και γίνεται ο πρώτος Πρόεδρος αυτού. Αυτός ο Σύλλογος πέτυχε, δημιούργησε και προσφέρει ήδη πολλά στην γενέτειρά του Βλάστη Κοζάνης, στην πόλη της Πτολεμαΐδας και ευρύτερα. Το νεανικό Έργο και Προσφορά του τιμήθηκε πολλαπλά.

Εργαζόμενος στο Γραφείο Προσωπικού του υπό κατασκευή εργοστασίου Αζωτούχων Λιπασμάτων Πτολεμαΐδας, άπειρος και παρορμητικός, έκανε το λάθος και αναμείχθηκε ενεργά ως «Κομματάρχης» και ιδιαίτερος στην Εκλογική Περιφέρεια του τότε Αντιπροέδρου της Βουλής, αείμνηστου Βουλευτού Κοζάνης Βασιλείου Βύζα και «παππού», όπως τον έλεγε.

Με την ιδιότητά του αυτή πρόλαβε και προσέλαβε 252 εργαζομένους συμπατριώτες του και της ευρύτερης περιοχής Εορδαίας στο Εργοστάσιο και αυτό ήταν το μόνο καλό και χρήσιμο που αποκόμισε από την ανάμειξή του στην πολιτική, αφού μέρος αυτών  και ήδη συνταξιούχοι, ακόμη τον ευγνωμονούν. Και ο ίδιος, όμως, ευγνωμονεί την χίμαιρα Πολιτική και τους Πολιτικούς της, ακριβώς επειδή και με την πρώτη αλλαγή τότε Κόμματος στην Κυβέρνηση ο παλαιός πολιτικός του τόπου του, που δεν επανεξελέγει, τον συμβούλευσε επίμονα και σωστά να στηρίζεται μόνον στην καρέκλα που ο ίδιος θα δημιουργήσει για τον εαυτό του και να μην αναμειχθεί ποτέ στην όποια χίμαιρα της πολιτικής, οδηγίες που τήρησε και τηρεί έκτοτε ευλαβώς. Στο θέμα αυτό ήταν τυχερός, αφού είχε σώφρονα Δάσκαλο.

Έτσι και όταν το έτος 1968, ως Τραπεζικός πλέον Υπάλληλος στην Εμπορική Τράπεζα Κοζάνης, ήδη Διπλωματούχος Στατιστικής εκ του γκισέ, όπως εκ του αυτοκινητογραφείου της Τράπεζας, «Ασφαλιστής» του «Φοίνικα» στην ευρύτερη περιοχή, αλλά ταυτόχρονα και Εκδότης-Συντάκτης δικής του εφημερίδας με τίτλο «Βλάστη» και 1.000 περίπου συνδρομητές σε όλο τον κόσμο, καλείται από Συνταγματάρχη-Επτελάρχη της 15ης Μεραρχίας Καστοριάς και προ ετών Διοικητή του, να αναλάβει δοτές πολιτικο-κορβανικές θέσεις, αρνείται πεισματικά και στηρίζεται μόνον στις δικές του δυνάμεις. Είχε πλέον την δύναμη και την προνοητικότητα να αρνηθεί καταστροφική της μελλοντικής πορείας του δοτή κορβανική και στιγματισμένη θέση.

Το επόμενο έτος 1969 μετακόμισε στην Θεσσαλονίκη ως Τραπεζικός στην Εμπορική Τράπεζα, όπου πολύ γρήγορα προτίμησε να δοκιμάσει την τύχη του ως ελεύθερος επαγγελματίας Ασφαλιστής. Με βοηθό την στο μεταξύ σύζυγό του Κλεοπάτρα, ιδρύει το πρώτο του ασφαλιστικό γραφείο στην οδό Ερμού 25 στην Θεσσαλονίκη και αποχωρεί οικειοθελώς από τον τραπεζικό χώρο, πράξη για την οποία δεν μετανόησε ποτέ.

Στο νέο επαγγελματικό χώρο διακρίνεται ταχύτατα και εντός τριμήνου γίνεται κυριολεκτικά «ανάρπαστος» από πληθώρα επαγγελματιών «μνηστήρων», μετά άλλου είδους «λαγών και πετραχειλίων», που δεν γνώριζε και ούτε μπορούσε να υποπτευθεί. Εδώ το σύστημα ήταν τελείως διαφορετικό και ερμητικώς κλειστό. Χρειάσθηκε τριάντα χρόνια αγώνων για να το ανοίξει και να το απελευθερώσει, επιβάλλοντας τον ελεύθερο ανταγωνισμό τιμών και δράσεων στον σιδερόφρακτα κηδεμονευόμενο ασφαλιστικό χώρο των ανατριχιαστικών και αόρατων «Στοών και Λεσχών» του χρήματος και της διαφθοράς.

Έδρασε και συνεχίζει να δρα απολύτως ανεξάρτητος και ακηδεμόνευτος, όσο βέβαια επιτρέπουν τα ελάχιστα περιθώρια ανεξαρτησίας και ελεύθερης δράσης σε μία χώρα απόλυτα εξαρτώμενη και από πολλά κέντρα κηδεμονευόμενη, με έδρα και κέντρο του την Θεσσαλονίκη.

Η χρήσιμη συμβουλή, που με την σειρά του οφείλει και δίδει προς κάθε νέο, ενεργό και δραστήριο άνθρωπο, είναι: Μάθε να δουλεύεις και να δημιουργείς για σένα. Και αν δεν μπορείς, γίνε πιστός και αφοσιωμένος σε όποιον μπορεί.